Bίντεο της Μόσχας με τα συντρίμμια drone - «Απόδειξη της ουκρανικής επίθεσης στην κατοικία του Πούτιν»
H Μόσχα επανέλαβε σήμερα Τετάρτη τους ισχυρισμούς ότι η Ουκρανία επιτέθηκε με drones σε κατοικία του Βλαντίμιρ Πούτιν, με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας να δημοσιεύει βίντεο που φέρεται να δείχνει τα πειστήρια: ένα drone που καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια της «επίθεσης», την οποία το Κίεβο αρνείται κατηγορηματικά.
Το ρωσικό υπουργείο Αμυνας δημοσίευσε βίντεο που δείχνει έναν στρατιώτη με κρυμμένο το πρόσωπο δίπλα σε συντρίμμια ενός drone και έναν χάρτη που υποτίθεται ότι δείχνει την πορεία των drones κατά τη διάρκεια της επίθεσης για την οποία η Μόσχα κατηγορεί το Κίεβο.
Η επίθεση τοποθετείται σύμφωνα Κρεμλίνο τη νύχτα της Κυριακής προς τη Δευτέρα. Σύμφωνα με τη Μόσχα, χρησιμοποιήθηκαν 91 drones. Το Κρεμλίνο δεν παρουσίασε στοιχεία για να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Σχεδόν τρεις ημέρες μετά, το βίντεο που παρουσιάζει τα συντρίμμια ενός drone είναι το πρώτο στοιχείο που παρουσιάζει η Μόσχα για να στοιχειοθετήσει την κατηγορία μαζί με τον χάρτη και την μαρτυρία ενός κατοίκου παρακείμενου χωριού.
Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάγια Κάλας κατηγόρησε τη Ρωσία ότι επιδιώκει τον εκτροχιασμό των ειρηνευτικών προσπαθειών προωθώντας «αβάσιμες» κατηγορίες περί επίθεσης κατά κατοικίας του Πούτιν.
«Ο ισχυρισμός της Ρωσίας ότι η Ουκρανία στόχευσε πρόσφατα σημαντικούς κυβερνητικούς στόχους στη Ρωσία έχει ως στόχο τον αντιπερισπασμό», επισημαίνει με ανάρτησή της στο Χ.
Πρώτη αντίδραση του Κιέβου
Η μόνη απόδειξη... είναι ένας χάρτης αναφέρουν ουκρανικά ΜΜΕ.
«Η Μόσχα προσπαθεί να αποδείξει στην Ουάσιγκτον ότι ο Πούτιν χτυπήθηκε πραγματικά. Φαίνεται απλώς ταπεινωτικό – σαν να λένε, ‘’Τραμπ, βοήθησέ μας, οι Ουκρανοί έχουν τρελαθεί εντελώς. Τα drones τους πετούν εδώ γύρω σαν να είναι στο σπίτι τους και ο Πούτιν δεν μπορεί να κοιμηθεί εξαιτίας τους’’».
Η Telegraph γράφει ότι η ιστορία μιας «επίθεσης με drone» στην κατοικία του Πούτιν φαίνεται να είναι μια κοινότοπη κατασκευή και ένα βολικό πρόσχημα για να υπονομευτεί μια συνθήκη στην οποία η Ουκρανία έχει ήδη συμφωνήσει σε πάρα πολλά.
Η δημοσίευση γράφει ότι είναι απίθανο ο Ντόναλντ Τραμπ να είναι αρκετά αφελής για να την πιστέψει.
«Τα πρωτόγονα, ‘’επίπεδο πέμπτης δημοτικού’’ ψέματα του Πούτιν διαψεύδονται εύκολα».
Η γαλλική δεξιά πιέζει για εθνικό φόρο τιμής στην Μπριζίτ Μπαρντό
O Γάλλος δεξιός πολιτικός Ερίκ Σιοτί ζήτησε να αποδοθεί εθνικός φόρος τιμής στη θρυλική ηθοποιό Μπριζίτ Μπαρντό, προκαλώντας αντιδράσεις από τους πολιτικούς αντιπάλους της αριστεράς.
«Η Γαλλία έχει καθήκον να τιμήσει τη Marianne της», δήλωσε ο Ciotti, αναφερόμενος στο σύμβολο της γαλλικής ελευθερίας, το πρόσωπο της οποίας εκπροσώπησε η Μπαρντό τη δεκαετία του 1960.
Η Μπαρντό πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 91 ετών. Μια προσπάθεια για να της αποδοθεί εθνικός φόρος τιμής -που ξεκίνησε ο Σιοτί- έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 23.000 υπογραφές και έχει την υποστήριξη ορισμένων συμμάχων της ακροδεξιάς.
Ωστόσο, ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Ολιβιέ Φορέ επεσήμανε ότι οι εθνικές τιμές απονέμονται για «εξαιρετικές υπηρεσίες προς την πατρίδα». Η Μπαρντό ήταν μια εμβληματική ηθοποιός, αλλά «αποστράφηκε από τις δημοκρατικές αξίες», υποστήριξε ο Φορέ.
Η Μπαρντό έχει χαρακτηριστεί από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν ως «θρύλος του αιώνα» που ενσάρκωσε μια ζωή ελευθερίας, και ο Σιοτί, ηγέτης του δεξιού κόμματος UDR, του ζήτησε να οργανώσει μια εθνική τελετή αποχαιρετισμού, σημειώνει το BBC.
Ο Σιοτί δήλωσε ότι η Γαλλία πρέπει να αναγνωρίσει μια γυναίκα που έφερε στη χώρα της ένα εξαιρετικό επίπεδο διεθνούς αναγνώρισης και συνέβαλε ενεργά στον αγώνα για την ελευθερία των γυναικών και τα δικαιώματα των αμβλώσεων.
Εν τω μεταξύ, ο δήμαρχος της Νίκαιας, Christian Estrosi, ανακοίνωσε ότι η πόλη του θα ονομάσει ένα «εμβληματικό σημείο» προς τιμήν της Μπαρντό.
Ωστόσο, η Μπαρντό είναι προορισμένη να παραμείνει αμφιλεγόμενη και μετά το θάνατό της, όπως ήταν και κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ο Φορέ επεσήμανε ότι είχε καταδικαστεί πέντε φορές για υποκίνηση φυλετικού μίσους.
Η Μπαρντό πρωταγωνίστησε σε περίπου 50 ταινίες, μετά την εμφάνισή της στην ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» το 1956.
Στη συνέχεια, αποχώρησε από τον κόσμο του κινηματογράφου το 1973 για να αφιερωθεί στην προστασία των ζώων και έζησε για δεκαετίες στο Σαιν-Τροπέ της Γαλλικής Ριβιέρας, στο σπίτι της που ονομάζεται La Madrague.
Ωστόσο, έγινε εξίσου γνωστή για τις ακροδεξιές της συμπάθειες όσο και για την αγάπη της για τα ζώα. Ορισμένες από τις δηλώσεις της στόχευαν τους μουσουλμάνους, ενώ άλλες τους κατοίκους του γαλλικού νησιού Ρεϋνιόν στον Ινδικό Ωκεανό.
«Να συγκινείσαι για την τύχη των δελφινιών και να μένεις αδιάφορος για τον θάνατο των μεταναστών στη Μεσόγειο –πόσο κυνικός μπορεί να είναι κανείς;», ρώτησε η βουλευτής των Πρασίνων Σαντρίν Ρουσό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι εθνικών τιμητικών εκδηλώσεων στη Γαλλία.
Ο Robert Badinter, ο οποίος κατάργησε τη θανατική ποινή στη Γαλλία, τιμήθηκε με μια εθνική εκδήλωση σε μορφή επίσημης τελετής το 2024, όπως και ο τραγουδιστής Charles Aznavour το 2018.
Μια πιο πιθανή επιλογή για την Μπαρντό θα ήταν κάτι παρόμοιο με τον δημόσιο αποχαιρετισμό που δόθηκε στον ροκ σταρ Τζόνι Χάλιντεϊ, όταν μεγάλα πλήθη συγκεντρώθηκαν στους δρόμους του Παρισιού το 2017.
Δεν είναι όλοι στην αριστερά αντίθετοι στην ιδέα ενός εθνικού φόρου τιμής στη Μπαρντό.
«Γιατί όχι; Το έχουμε κάνει για άλλες προσωπικότητες, ιδιαίτερα για τον Τζόνι Χάλιντέι», δήλωσε ο σοσιαλιστής βουλευτής Φιλίπ Μπρουν στο γαλλικό ραδιόφωνο. «Αν ο πρόεδρος της δημοκρατίας το αποφασίσει, δεν βλέπω γιατί να αντιταχθούμε».
Η ίδια η Μπαρντό είχε αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας για δεκαετίες και η στενή της φίλη Γουέντι Μπουσάρ είπε ότι δεν την ενδιέφεραν καθόλου τα μετάλλια και οι τελετές.
«Πιθανότατα προέρχεται από καλή πρόθεση, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι εκείνη, που έζησε μια ζωή απλότητας και στερήσεων, θα ήθελε αυτή την εθνική τιμή», είπε στη γαλλική τηλεόραση.
Ο δημοσιογράφος Στίβεν Μπελέρι, που πήρε συνέντευξη από τη Μπαρντό νωρίτερα φέτος, συμφώνησε ότι εκείνη ήθελε κάτι πολύ πιο απλό και οικείο.
Η Μπαρντό είχε ζητήσει να ταφεί στο σπίτι της στη Ριβιέρα, στο La Madrague, και όχι σε δημόσιο νεκροταφείο, όπου φοβόταν ότι «ένα πλήθος ηλιθίων θα μπορούσε να καταστρέψει τους τάφους των γονιών και των παππούδων μου».
Ωστόσο, το δημαρχείο του Σαιν-Τροπέζ ανακοίνωσε ότι θα γίνει ιδιωτική ταφή στο δημόσιο νεκροταφείο με θέα στη Μεσόγειο και στο σπίτι της.
Το Ίδρυμα Brigitte Bardot, το οποίο είναι αφιερωμένο στην προστασία των ζώων, ανακοίνωσε ότι η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί στις 7 Ιανουαρίου στην εκκλησία Notre-Dame de l'Assomption και θα μεταδοθεί μέσω οθονών σε όλη την πόλη.
Πηγή: skai.gr
BBC: Τα «αγκάθια» που απειλούν την ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας
Η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία συμφωνούν ότι ο τερματισμός του τετραετούς πολέμου πλησιάζει, αλλά, σύμφωνα με τα λόγια του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, παραμένουν «ένα ή δύο πολύ δύσκολα, πολύ επίπονα ζητήματα».
Δύο από τα πιο δύσκολα ζητήματα στο σχέδιο της Ουάσινγκτον αφορούν το εδαφικό και την τύχη του μεγαλύτερου πυρηνικού σταθμού της Ευρώπης, ο οποίος επί του παρόντος καταλαμβάνεται από τη Ρωσία.
Το Κρεμλίνο συμφωνεί με τον Τραμπ ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται «στο τελικό στάδιο» και το επόμενο βήμα του Ζελένσκι είναι να συναντήσει τους Ευρωπαίους ηγέτες στη Γαλλία στις 6 Ιανουαρίου, αλλά οποιοδήποτε από τα «αγκάθια» θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη συμφωνία.
Η τύχη της βιομηχανικής καρδιάς της Ουκρανίας που θέλει ο Πούτιν
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει υποχωρήσει από την απαίτησή του για ολόκληρη τη βιομηχανική περιοχή του Ντονμπάς στην Ουκρανία, παρόλο που ο Ουκρανός Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει προτείνει συμβιβασμό.
Οι ρωσικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής Λουγκάνσκ στα ανατολικά και λίγο περισσότερο από το 75% του Ντόνετσκ. Ο Πούτιν, όμως, τα θέλει όλα, συμπεριλαμβανομένων των υπόλοιπων πόλεων «ζώνης οχυρών» Σλοβιάνσκ και Κραματόρσκ.
«Δεν μπορούμε απλά να αποσυρθούμε, είναι παράνομο», λέει ο Ζελένσκι. «Δεν είναι μόνο το νόμο. Εκεί ζουν άνθρωποι, 300.000 άνθρωποι... Δεν μπορούμε να χάσουμε αυτούς τους ανθρώπους».
Ο Ζελένσκι έχει προτείνει οι ουκρανικές δυνάμεις να αποσυρθούν από την περιοχή για να δημιουργήσουν μια αποστρατιωτικοποιημένη ή ελεύθερη οικονομική ζώνη που θα ελέγχεται από την Ουκρανία, αν και οι Ρώσοι αποσυρθούν στην ίδια απόσταση. Η ζώνη αυτή θα ελέγχεται από διεθνείς δυνάμεις.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Πούτιν θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο, και οι Ρώσοι στρατηγοί του έχουν πει ότι καταλαμβάνουν γρήγορα ουκρανικό έδαφος.
«Αν οι αρχές στο Κίεβο δεν θέλουν να επιλύσουν αυτό το ζήτημα ειρηνικά, θα λύσουμε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με στρατιωτικά μέσα», δήλωσε πρόσφατα ο Πούτιν.
Και οι δύο πλευρές θεωρείται ότι έχουν εξαντληθεί. Αναλυτές του Ινστιτούτου Μελέτης του Πολέμου έχουν εκτιμήσει ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα χρειαστούν μέχρι τον Αύγουστο του 2027 για να κατακτήσουν το υπόλοιπο Ντονέτσκ, αν καταφέρουν να διατηρήσουν τον τρέχοντα ρυθμό προώθησής τους, κάτι που δεν είναι δεδομένο.
Ο συμβιβασμός του Ζελένσκι θα απαιτούσε επίσης την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από άλλες περιοχές του ουκρανικού εδάφους όπου διατηρούν περιορισμένη παρουσία, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Χάρκοβο και Σούμι στον βορρά, Ντνιπροπετρόφσκ στο ανατολικό τμήμα και Μικολάϊβ στον νότο.
Χωρίς κίνηση στο Ντόνετσκ, η πιθανότητα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας φαίνεται μη ρεαλιστική, αλλά ένας ρωσικός συμβιβασμός δεν είναι απίθανος.
Ο απεσταλμένος του Κρεμλίνου Γιούρι Ουσάκοφ δήλωσε πρόσφατα ότι «είναι απολύτως πιθανό να μην υπάρχουν στρατεύματα στο Ντονμπάς, ούτε ρωσικά ούτε ουκρανικά», αν και ήταν κατηγορηματικός ότι το έδαφος θα αποτελεί μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ο τεράστιος πυρηνικός σταθμός της Ουκρανίας στα χέρια της Ρωσίας
Από τον Μάρτιο του 2022, η Ρωσία έχει καταλάβει τον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό της Ευρώπης στο Ενεργοντάρ, στις όχθες του ποταμού Δνείπερου. Ωστόσο, οι έξι πυρηνικοί αντιδραστήρες του σταθμού στη Ζαπορίζια δεν παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Όλοι βρίσκονται σε κατάσταση ψυχρής διακοπής λειτουργίας για περισσότερα από τρία χρόνια. Η εξωτερική τροφοδοσία ηλεκτρικής ενέργειας από την Ουκρανία διατηρεί τον σταθμό σε λειτουργία για να αποτρέψει την κατάρρευση.
Για να τεθεί ξανά σε λειτουργία, χρειάζονται σημαντικές επενδύσεις, εν μέρει για την ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου υδροηλεκτρικού φράγματος Καχόβκα, το οποίο χρησιμοποιούνταν για την παροχή νερού ψύξης στο εργοστάσιο.
Η Ουκρανία πιστεύει ότι η περιοχή πρέπει επίσης να αποστρατιωτικοποιηθεί και να μετατραπεί σε ελεύθερη οικονομική ζώνη.
Σύμφωνα με τον Ζελένσκι, η πρόταση των ΗΠΑ είναι να διαχειριστούν το εργοστάσιο ως κοινή επιχείρηση με τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το Κίεβο έχει δηλώσει ότι αυτό είναι μη ρεαλιστικό και ότι, αντίθετα, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία θα μπορούσαν να το διαχειριστούν από κοινού σε αναλογία 50-50, με τις ΗΠΑ να αποφασίζουν πού θα πηγαίνει το μισό της ενέργειας– υπονοώντας ότι θα πηγαίνει στη Ρωσία.
Το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι ότι η Ρωσία δεν θα το αφήσει και ο επικεφαλής της ρωσικής πυρηνικής υπηρεσίας Rosatom, Alexei Likachev, έχει τονίσει ότι μόνο ένας φορέας –η Ρωσία– μπορεί να το λειτουργήσει και να διασφαλίσει την ασφάλειά του.
Έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ουκρανία να μπορεί να χρησιμοποιεί την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από το εργοστάσιο στο πλαίσιο της διεθνούς συνεργασίας.
Ο συμβιβασμός σε αυτό το ζήτημα μπορεί να μην είναι ανυπέρβλητος, αλλά θα απαιτούσε ένα επίπεδο εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, το οποίο δεν υπάρχει.
Έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης παρά τη θετική ρητορική
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σημαντική πρόοδο στα μεγαλύτερα σημεία διαφωνίας, όταν υπάρχει τόσο λίγη εμπιστοσύνη.
Όταν ο Τραμπ ανέφερε αυτή την εβδομάδα ότι ο Πούτιν «θέλει να δει την Ουκρανία να πετυχαίνει... συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας ενέργειας... σε πολύ χαμηλές τιμές», ο Ζελένσκι σαφώς δεν πίστεψε ούτε λέξη -δεν θεωρεί ότι ο Πούτιν μιλάει σοβαρά όσον αφορά την ειρήνη.
«Δεν εμπιστεύομαι τους Ρώσους και... δεν εμπιστεύομαι τον Πούτιν, ο οποίος δεν επιθυμεί την επιτυχία της Ουκρανίας», δήλωσε ο Ουκρανός ηγέτης.
Η Ρωσία έχει επίσης δείξει ελάχιστη εμπιστοσύνη στο Κίεβο, κατηγορώντας τις ουκρανικές δυνάμεις ότι έστρεψαν drones εναντίον μιας κατοικίας του Πούτιν στην περιοχή του Νόβγκοροντ, αν και δεν παρουσίασε αποδείξεις για την επίθεση.
Η Ουκρανία αρνείται ότι συνέβη κάτι τέτοιο και πιστεύει ότι πρόκειται για πρόσχημα της Ρωσίας για περαιτέρω ρωσικές επιθέσεις εναντίον κυβερνητικών κτιρίων στο Κίεβο.
Άλλα σημεία διαφωνίας που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τη συμφωνία
Το Κίεβο έχει ζητήσει από τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης εγγυήσεις ασφάλειας, ώστε να εξασφαλιστεί μια αντίδραση τύπου ΝΑΤΟ σε περίπτωση νέας ρωσικής επίθεσης. Η Ουκρανία επιδιώκει επίσης να διατηρήσει στρατό 800.000 ανδρών.
Αν και οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ενδέχεται να υπογράψουν συμφωνία για την ασφάλεια, η Ρωσία δεν θα δεχτεί την παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Οι οικονομικές απώλειες για την Ουκρανία έχουν εκτιμηθεί σε 800 δισ. δολάρια, οπότε ένα άλλο βασικό ζήτημα είναι το πόσο θα συνεισφέρει η Ρωσία σε αυτό. Οι ΗΠΑ συζητούν για ένα κοινό επενδυτικό ταμείο με την Ευρώπη, και η Ρωσία διαθέτει περιουσιακά στοιχεία αξίας 210 δισ. ευρώ στην Ευρώπη που θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν, παρόλο που η Μόσχα έχει μέχρι στιγμής αρνηθεί να τα επιτρέψει.
Η Ρωσία απορρίπτει επίσης το αίτημα της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αυτό μπορεί να μην αποτελεί μεγάλο εμπόδιο, καθώς δεν υπάρχει πιθανότητα να συμβεί, αλλά αποτελεί μέρος του συντάγματος της Ουκρανίας, οπότε θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία.
Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί επίσης πιθανό εμπόδιο, ίσως λιγότερο για τη Ρωσία από ό,τι για τις χώρες που προηγούνται της Ουκρανίας για ένταξη στην ΕΕ. Λίγοι πιστεύουν ότι θα συμβεί πολύ σύντομα.
Θα μπορούσαν οι Ουκρανοί να ψηφίσουν μια συμφωνία;
Ο Ουκρανός ηγέτης επικαλέστηκε δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το 87% των Ουκρανών επιθυμεί την ειρήνη, ενώ ταυτόχρονα το 85% απορρίπτει την αποχώρηση από το Ντονμπάς.
Επομένως, πιστεύει ότι καμία απόφαση σχετικά με το μέλλον του Ντονέτσκ ή το ευρύτερο σχέδιο 20 σημείων δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς δημοψήφισμα και 60ήμερη εκεχειρία για την προετοιμασία του: «Ένα δημοψήφισμα είναι ο τρόπος για να το αποδεχτούμε ή να το απορρίψουμε».
Και αυτό αποτελεί πιθανό σημείο διαφωνίας, καθώς το Κρεμλίνο υποστηρίζει ότι μια προσωρινή εκεχειρία θα παρατείνει τη σύγκρουση και θα οδηγήσει σε νέες εχθροπραξίες –και ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι κατανοεί τη θέση του Πούτιν.
Ωστόσο, χωρίς μια τέτοια ψηφοφορία, ο Ζελένσκι πιστεύει ότι μια συμφωνία δεν θα έχει καμία ισχύ, γεγονός που προστίθεται στον κατάλογο των επίπονων ζητημάτων που πρέπει να επιλυθούν.
Πηγή: skai.gr
ISW: Ο ισχυρισμός του Πούτιν για επίθεση με drone δεν επιβεβαιώνεται από ανοιχτές πηγές
Ο ισχυρισμός της Μόσχας περί ουκρανικής επίθεσης με drone κατά κατοικίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στο Νόβγκοροντ δεν συνοδεύεται από κανένα αποδεικτικό στοιχείο και δεν επιβεβαιώνεται από ανοιχτές πηγές, επισημαίνει το Institute for the Study of War, υπογραμμίζοντας ασυνέπειες στις ρωσικές ανακοινώσεις και απουσία ενδείξεων που συνήθως συνοδεύουν επιβεβαιωμένα ουκρανικά πλήγματα.
Ειδικότερα, το Institute for the Study of War (ISW) επισημαίνει ότι οι συνθήκες της φερόμενης επίθεσης με drone κατά κατοικίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στο Νόβγκοροντ δεν συνάδουν με το μοτίβο των επιβεβαιωμένων ουκρανικών πληγμάτων εντός της Ρωσίας, ενώ το Κρεμλίνο δεν έχει προσκομίσει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τον ισχυρισμό του.
Σύμφωνα με το ISW, οι ουκρανικές επιθέσεις στο ρωσικό έδαφος συνήθως συνοδεύονται από ανοιχτές πηγές τεκμηρίωσης - βίντεο αεράμυνας, εκρήξεων ή πυρκαγιών, αναφορές τοπικών αρχών και δημοσιεύματα για ζημιές. Τίποτα από αυτά δεν έχει καταγραφεί στην περίπτωση της φερόμενης επίθεσης στην περιοχή της κατοικίας Πούτιν.
Παράλληλα, ο ισχυρισμός του Σεργκέι Λαβρόφ περί κατάρριψης 89 ουκρανικών drones στο Νόβγκοροντ έρχεται σε αντίφαση με την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, το οποίο έκανε λόγο για 47 drones την ίδια νύχτα, αποδυναμώνοντας περαιτέρω την αξιοπιστία της καταγγελίας.
Ρωσικό αντιπολιτευόμενο μέσο, το Sota, ανέφερε επίσης ότι κάτοικοι της περιοχής Βαλντάι δεν άκουσαν καμία ενεργοποίηση αντιαεροπορικών συστημάτων, κάτι που θα ήταν αναπόφευκτο εάν είχαν καταρριφθεί δεκάδες drones.
Πηγή: skai.gr
Λαβρόφ: Η Ουκρανία επιχείρησε να πλήξει την κατοικία του Πούτιν με 91 drones - Διαψεύδει ο Ζελένσκι
Σε νέα τροχιά σύγκρουσης κινούνται οι εξελίξεις στο ουκρανικό, με τη Μόσχα να κατηγορεί το Κίεβο για απόπειρα επίθεσης με drones στην προεδρική κατοικία του Βλαντίμιρ Πούτιν και να προαναγγέλλει αλλαγή της διαπραγματευτικής της στάσης, την ώρα που η Ουκρανία απορρίπτει τις κατηγορίες και προειδοποιεί για κατασκευή προσχημάτων με στόχο την κλιμάκωση.
Ειδικότερα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε τη Δευτέρα ότι η Ουκρανία επιχείρησε να επιτεθεί στην προεδρική κατοικία του Βλαντίμιρ Πούτιν στην περιοχή του Νόβγκοροντ, προσθέτοντας ότι, ως αποτέλεσμα, η διαπραγματευτική στάση της Μόσχας θα αλλάξει, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Interfax.
Ο Λαβρόφ δήλωσε ότι στις 28–29 Δεκεμβρίου η Ουκρανία επιτέθηκε στην προεδρική κατοικία του Ρώσου προέδρου στην περιοχή του Νόβγκοροντ με 91 drones μεγάλης εμβέλειας.
«Τέτοιες απερίσκεπτες ενέργειες δεν θα μείνουν αναπάντητες», φέρεται να δήλωσε.
Ο Λαβρόφ δήλωσε ότι η διαπραγματευτική στάση της Ρωσίας θα αναθεωρηθεί ώστε να λάβει υπόψη «την οριστική μετάβαση του καθεστώτος του Κιέβου σε πολιτική κρατικής τρομοκρατίας», όπως μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Tass.
Ο Ρώσος ΥΠΕΞ διευκρίνισε ότι καταρρίφθηκαν 91 drones και προειδοποίησε ότι οι στόχοι και ο χρόνος των ρωσικών αντιποίνων έχουν ήδη καθοριστεί.
Ωστόσο, υποστήριξε ότι η Μόσχα δεν προτίθεται να αποχωρήσει από τη διαπραγματευτική διαδικασία του ειρηνευτικού σχεδίου.
Ο Λαβρόφ επιβεβαίωσε επίσης ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για θύματα ή υλικές ζημιές.
Δεν ήταν άμεσα σαφές εάν ο Πούτιν βρισκόταν στην κατοικία τη στιγμή της επίθεσης.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Αλεξάντερ Γκρούσκο, δήλωσε ότι η Μόσχα «βλέπει» βρετανική επιρροή στις τελευταίες «προκλήσεις» της Ουκρανίας, με στόχο τη διατάραξη της ειρηνευτικής διαδικασίας, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.
Άμεση ήταν η αντίδραση του Ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος διέψευσε τους ισχυρισμούς της Μόσχας, προσθέτοντας ότι η Ρωσία προετοιμάζει το έδαφος για πλήγματα σε κυβερνητικά κτίρια στο Κίεβο.
Παράλληλα, ο Ουκρανός πρόεδρος είπε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να αντιδράσουν αναλόγως στις ρωσικές απειλές.
Ειδικότερα, σε ανάρτησή του, ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι επιχειρεί να υπονομεύσει τις διεθνείς διπλωματικές προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου, κάνοντας λόγο για «επικίνδυνες και κατασκευασμένες δηλώσεις» με στόχο τη δικαιολόγηση νέων επιθέσεων κατά της Ουκρανίας.
Ο Ζελένσκι χαρακτήρισε πλήρως ψευδή την καταγγελία της Μόσχας περί επίθεσης με drones στην προεδρική κατοικία του Βλαντίμιρ Πούτιν, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για πρόσχημα που αποσκοπεί στην κλιμάκωση των ρωσικών πληγμάτων, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων στο Κίεβο. Υπενθύμισε μάλιστα ότι η Ρωσία έχει στο παρελθόν στοχοποιήσει κυβερνητικά κτίρια στην ουκρανική πρωτεύουσα, όπως το κτίριο του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Ουκρανός πρόεδρος τόνισε ότι το Κίεβο δεν προβαίνει σε ενέργειες που υπονομεύουν τη διπλωματία, σε αντίθεση –όπως είπε– με τη Μόσχα, και υπογράμμισε ότι η Ουκρανία συνεχίζει να συνεργάζεται με τους διεθνείς εταίρους της, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο την επίτευξη ειρήνης.
Παράλληλα, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να μην παραμείνει σιωπηλή, προειδοποιώντας ότι η Ρωσία επιχειρεί να υπονομεύσει τις προσπάθειες για μια διαρκή και βιώσιμη ειρηνευτική λύση.
Πηγή: skai.gr
Εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία για ως 50 χρόνια ζήτησε ο Ζελένσκι από τον Τραμπ, ενημερώθηκε πλήρως ο Πούτιν πριν τη χθεσινή συνάντηση
Εγγυήσεις ασφαλείας για χρονικό διάστημα που θα φτάνει ως τα 50 έτη, ζήτησε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι από τον Ντόναλντ Τραμπ στη διάρκεια των χθεσινών διαπραγματεύσεων στον Λευκό Οίκο, με αντικείμενο την ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία.
Σύμφωνα με όσα είχαν διαρρεύσει τις προηγούμενες ημέρες, το ειρηνευτικό σχέδιο της Ουάσινγκτον προέβλεπε εγγυήσεις για 15 χρόνια, ωστόσο ο Ουκρανός πρόεδρος θεωρεί πως δεν είναι αρκετό.
«Είπα στον Τραμπ ότι θα θέλαμε πολύ να εξετάσουμε το ενδεχόμενο (εγγυήσεων ασφαλείας) για 30, 40, 50 έτη. Και αυτό θα ήταν μια ιστορική απόφαση του Προέδρου Τραμπ. Ο Πρόεδρος είπε ότι θα το σκεφτεί» σημείωσε ο Ζελένσκι, σε συνομιλία με δημοσιογράφους και συμπλήρωσε: «Ο πόλεμος θα τελειώσει και ο στρατιωτικός νόμος στη χώρα θα αρθεί, όταν λάβουμε επαρκείς εγγυήσεις».
Στη διάρκεια των δηλώσεων που έκαναν οι δύο ηγέτες μετά τις διαπραγματεύσεις, ο Τραμπ τόνισε, αναφερόμενος στις εγγυήσεις ασφαλείας πως «παραμένουν ένα ή δύο ζητήματα σε εκκρεμότητα», με τη χρονική τους διάρκεια - σύμφωνα με τα σημερινά σχόλια του Ζελένσκι - να είναι η μια από αυτές.
Σε άλλο σημείο των τελευταίων του δηλώσεων, ο Ζελένσκι είπε πως ο Τραμπ, πριν τη χθεσινή τους συνάντηση, είχε συζητήσει με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τα 20 σημεία του σχεδίου για τον τερματισμό του πολέμου.
«Ο Πρόεδρος Τραμπ μου είπε ότι είχε μια μακρά συνομιλία με τον Πούτιν, ότι εξέτασε και τα 20 σημεία του σχεδίου, ένα προς ένα. Είναι σημαντικό ότι όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο πλαίσιο και ότι συζήτησαν αυτό το έγγραφο και όχι κάποια άλλα έγγραφα. Είπε ότι ο Πούτιν είναι έτοιμος. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες τώρα», σημείωσε ο Ζελένσκι.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον ίδιο, τόνισε στον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πούτιν δηλώνει το ένα, αλλά στην πράξη κάνει εντελώς διαφορετικά πράγματα. «Είναι σημαντικό τα λόγια να ταιριάζουν με τις πράξεις», τόνισε ο Ζελένσκι.
Επιπλέον, ο Ζελένσκι ανέφερε πως το ειρηνευτικό σχέδιο 20 σημείων για τον τερματισμό του πολέμου θα πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα στην Ουκρανία, προσθέτοντας πως για να διενεργηθεί ένα τέτοιο δημοψήφισμα χρειάζεται μια κατάπαυση πυρός τουλάχιστον 60 ημερών.
Για το ενδεχόμενο συνάντησης με τη Ρωσία, ο Ουκρανός πρόεδρος σημείωσε πως θα είναι δυνατή μόνο αφότου ο Τραμπ και οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφωνήσουν σε ένα προτεινόμενο από την Ουκρανία πλαίσιο ειρήνης για να τερματιστεί ο πόλεμος.
Η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κοινή θέση όσον αφορά την ανάγκη για διπλωματική λύση του πολέμου, αλλά αν η Ρωσία αρνηθεί να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία, η διεθνής υποστήριξη προς την Ουκρανία θα παραμείνει, είπε σε άλλο σημείο των δηλώσεών του ο Ζελένσκι.
«Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην ειρήνη. Πιστεύουμε, μαζί με τους Αμερικανούς, και εδώ έχουμε μια ενιαία θέση, ότι πρέπει να τερματίσουμε διπλωματικά τον πόλεμο, να ασκήσουμε πίεση στη Ρωσία. Διαφορετικά, ο πόλεμος θα συνεχιστεί. Φυσικά, αν ο πόλεμος συνεχιστεί, οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν να βοηθούν την Ουκρανία μαζί με τους Ευρωπαίους. Υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας σε αυτόν τον πόλεμο, πολεμάμε. Δεν είμαστε επιτιθέμενοι», ανέφερε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Κατά τα λοιπά, ο Αμερικανός πρόεδρος τόνισε πως «κάναμε σημαντική πρόοδο, καλύψαμε πάνω από το 95% των θεμάτων. Βρισκόμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία - είμαστε πολύ πιο κοντά από ποτέ χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπάρχει και οριστική συμφωνία. Αν όλα πάνε όπως σήμερα τότε σε μερικές εβδομάδες θα έχει τελειώσει ο πόλεμος».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ζελένσκι που είπε ότι «σχεδόν φτάσαμε στο 100%».
«95 τοις εκατό» πρόοδο στη συμφωνία ανακοίνωσαν Τραμπ και Ζελένσκι
Η συνέντευξη τύπου στο Μαρ-α-Λάγκο δεν ήταν στιγμή συμφιλίωσης, δεδομένα δεν ήταν στιγμή επίθεσης όπως αυτή του περασμένου Φεβρουαρίου αλλά η φιλοξενία από μόνη της δεν τερματίζει πολέμους του μεγέθους αυτού που μαίνεται για τέσσερα σχεδόν χρόνια στην Ουκρανία. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν μίλησε ως πρόεδρος που αναζητά ισορροπία, αλλά ως διαπραγματευτής που ελέγχει τον χρόνο, τη σειρά και τη δημόσια γλώσσα της «ειρήνης». Η επιλογή χώρου, ύφους και χρονισμού δεν αποσκοπούσε στη σύγκλιση και το «γεφύρωμα» Μόσχας – Κιέβου. Αποσκοπούσε κυρίως στον επανακαθορισμό και στον έλεγχο του αφηγήματος.
Το «95% έτοιμο» που παρουσίασε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και ο Αμερικανός Πρόεδρος λειτουργεί ως βασικά διπλή παγίδα. Προς τα έξω δείχνει πρόοδο. Προς τα μέσα μετατρέπει τα πραγματικά αδιέξοδα σε «εκκρεμότητες». Και οι εκκρεμότητες αυτές δεν είναι τεχνικές. Είναι, στην περίπτωση της Ουκρανίας συγκεκριμένα, υπαρξιακές.
Εδαφικό - καμία ειρήνη δεν χτίστηκε ποτέ πάνω σε σιωπηλή απώλεια γης
Το Ντονμπάς δεν είναι παράγραφος. Είναι σύνορο, μνήμη και προηγούμενο. Το εδαφικό ζήτημα αντιμετωπίζεται από ορισμένους διαμεσολαβητές ως πρόβλημα χαρτογράφησης. Στην πραγματικότητα είναι πρόβλημα νομιμοποίησης. Οποιαδήποτε φόρμουλα που «παγώνει» την κατάσταση στο πεδίο χωρίς ρητή και ελεύθερη αποδοχή από τον ουκρανικό λαό δημιουργεί μια εύθραυστη ειρήνη με ημερομηνία λήξης. Η ιδέα της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στο Ντονμπάς, όσο τεχνοκρατικά λογική κι αν ακούγεται, αφήνει αναπάντητο το βασικό ερώτημα: ποιος εγγυάται ότι το προσωρινό δεν θα γίνει μόνιμο.
Η ιστορία της Ευρώπης είναι γεμάτη από «προσωρινές γραμμές» που εξελίχθηκαν σε σύνορα μέσω κόπωσης και διεθνούς αδιαφορίας. Για το Κίεβο, το εδαφικό δεν είναι διαπραγματευτικό κεφάλαιο. Είναι κόκκινη γραμμή πολιτικής επιβίωσης. Και για τη Μόσχα, είναι το μοναδικό απτό κέρδος που μπορεί να παρουσιάσει στο εσωτερικό της. Αυτές οι δύο πραγματικότητες δεν συναντιούνται εύκολα στο ίδιο χαρτί και δεδομένα κανένα ποσοστό όσο «μικρό» κι αν απεικονίζεται δεν γίνεται να φέρει αυτές τις δύο εντελώς αποκλίνουσες πραγματικότητες σε κοινή τροχιά.
Ζαπορίζια - η πυρηνική εγκατάσταση ως το απόλυτο τεστ σοβαρότητας
Κλείσιμο
Εκεί που τελειώνει η διπλωματία και αρχίζει ο φυσικός κίνδυνος. Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια είναι το πιο αποκαλυπτικό σημείο της διαπραγμάτευσης. Όχι επειδή είναι ενεργειακός κόμβος, αλλά επειδή αποκαλύπτει τα όρια της «δημιουργικής ασάφειας». Σε έναν πυρηνικό σταθμό δεν υπάρχει γκρίζα ζώνη. Υπάρχει έλεγχος ή χάος. Οι προτάσεις περί κοινής λειτουργίας ή διεθνούς επιτήρησης ακούγονται καθησυχαστικές, αλλά σκοντάφτουν στο θεμελιώδες πρόβλημα: ο σταθμός βρίσκεται σε κατεχόμενο έδαφος. Κάθε σχήμα που δεν ξεκαθαρίζει κυριαρχία, ασφάλεια, αλυσίδα ευθύνης και μηχανισμό επιβολής είναι επικίνδυνο.
Η Ζαπορίζια δεν μπορεί να αποτελέσει «αντάλλαγμα» ειρήνης. Είναι δοκιμασία αξιοπιστίας. Αν δεν υπάρξει καθαρή, δεσμευτική και επιβλέψιμη λύση εδώ, καμία άλλη πρόβλεψη της συμφωνίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής. Το αμερικανικό αφήγημα πως ο «Πούτιν θέλει να συνεργαστεί με την Ουκρανία για τον πυρηνικό σταθμό» είναι εξόχως μεγάλη μετατόπιση από την πλευρά της Ρωσίας για να γίνει πιστευτή από ολόκληρη την Δύση που έχει συνειδητοποιήσει με τον πλέον αιματηρό και δύσκολο τρόπο πως το Κρεμλίνο δεν θα σταματήσει ακόμη κι αν αιμορραγεί και το ίδιο μέχρι να φτάσει στο τέλος των όσων έχει δεσμευθεί πως θα πράξει από τον Φεβρουάριου του 2022.
Δημοψήφισμα - η δημοκρατία ως ασπίδα και ως ρίσκο
Η αναφορά σε δημοψήφισμα δεν είναι ρητορική υπεκφυγή του Ζελένσκι. Είναι θεσμική ανάγκη. Το ουκρανικό Σύνταγμα απαγορεύει εκλογικές διαδικασίες εν καιρώ πολέμου. Η αλλαγή αυτού του πλαισίου απαιτεί πολιτική συναίνεση, χρόνο και κοινωνική ηρεμία - τρία στοιχεία που σπανίζουν σε εμπόλεμο κράτος. Ένα δημοψήφισμα υπό διεθνή πίεση ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Αν εγκριθεί οριακά, παράγει διχασμό. Αν απορριφθεί, ακυρώνει όλη τη διαδικασία. Και αν διεξαχθεί βιαστικά, υπονομεύει τη νομιμοποίηση που υποτίθεται ότι προσφέρει. Η ειρήνη δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στη λαϊκή ψήφο αν δεν συνοδεύεται από σκληρές εγγυήσεις ασφάλειας. Διαφορετικά, το δημοψήφισμα γίνεται εργαλείο μετακύλισης ευθύνης. Εξόχως σημαντικό είναι και το εμπόδιο των εκατομμυρίων ουκρανών προσφύγων για τους οποίους θα απαιτηθεί πέρα από χρόνος και αμνήστευση από την ίδια την Ουκρανία προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν ποινικές ή άλλες ευθύνες και αναγκαστούν να μείνουν είτε σε κάποιο κέντρο κράτησης είτε σε κάποιο από τα μέτωπα στα ανατολικά της χώρας.
Η αυταπάτη των ποσοστών
Η ιστορία των συγκρούσεων είναι αμείλικτη. Κανένας πόλεμος δεν τελείωσε επειδή υπήρξε συμφωνία «στην πλειονότητα των ζητημάτων». Ακόμη και οι πλήρεις συμφωνίες κατέρρευσαν όταν έλειπαν υπογραφές, μηχανισμοί εφαρμογής και ισχύς επιβολής.
Το «95%» είναι επικοινωνιακό μέγεθος. Δεν είναι νομικό. Δεν είναι στρατιωτικό. Δεν είναι εγγύηση. Οι πόλεμοι τελειώνουν όταν:
υπάρχουν σαφή σύνορα, υπάρχουν υπογραφές όλων των εμπλεκομένων, υπάρχουν μηχανισμοί επιτήρησης, και υπάρχει κόστος παραβίασης.
Χωρίς αυτά, η ειρήνη είναι προσωρινή.
Το Μαρ-α-Λάγκο δεν παρήγαγε λύση. Παρήγαγε πλαίσιο. Και το πλαίσιο, όσο προσεγμένο κι αν είναι, δεν σταματά έναν πόλεμο.
Τα αγκάθια παραμένουν εκεί όπου ήταν: στη γη, στην ενέργεια, στη νομιμοποίηση. Και μέχρι να μετατραπούν σε δεσμευτικές υπογραφές με διεθνή εγγύηση, κάθε ποσοστό προόδου θα είναι απλώς ένας αριθμός σε συνέντευξη τύπου.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει χαρακτηριστεί πολλά και για πολλά. Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και συγκεκριμένα το τέλος του θα πρέπει να του πιστωθεί και κάτι – άσχετα αν αυτή είναι δουλειά του ιστορικού του μέλλοντος και όχι των δημοσιογράφων. Ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει επιχειρήσει με κάθε τρόπο μέσα σε 365 ημέρες – ή κάτι λιγότερο – να βρει μία πραγματική λύση στον μεγαλύτερο πόλεμο που γνώρισε η Ευρώπη μετά τον Β Παγκόσμιο. Οι μέθοδοί του και οι τρόποι του έχουν αναλυθεί παγκοσμίως αρκούντως το γεγονός είναι πως η προσπάθειά του μοιάζει να ακυρώνει και τον ίδιο μαζί με την απειλή του «ή τον τελειώνετε ή οι ΗΠΑ αποχωρούν». Απτή απόδειξη των παραπάνω και οι συναντήσεις (δια ζώσης) του νυν Αμερικανού Προέδρου με τον Ουκρανό ομόλογό του όπως και αυτές του προκατόχου του από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι και το τέλος του 2024…
Οι συναντήσεις Τραμπ – Ζελένσκι μέσα σε έναν χρόνο
28 Φεβρουαρίου 2025 - Λευκός Οίκος, Ουάσιγκτον (Οβάλ Γραφείο)
26 Απριλίου 2025 - Βατικανό, Ρώμη (Άγιος Πέτρος) - κατ’ ιδίαν ~15 λεπτά, στο περιθώριο της κηδείας του Πάπα
18 Αυγούστου 2025 - Λευκός Οίκος, Ουάσιγκτον - πολυμερής συνάντηση με Ευρωπαίους ηγέτες
17-18 Οκτωβρίου 2025 - Ουάσιγκτον - συνάντηση στο πλαίσιο της «Συμμαχίας των Προθύμων» / ευρύτερης ευρωπαϊκής κινητοποίησης (είναι η συνάντηση όπου τέθηκε ξανά το θέμα των Tomahawk και ο Τραμπ «πάτησε φρένο»)
28 Δεκεμβρίου 2025 - Μαρ-α-Λάγκο, Φλόριντα - συνάντηση/γεύμα εργασίας
Οι συναντήσεις Μπάιντεν - Ζελένσκι μετά τον Φεβρουάριο 2022
1. 21 Δεκεμβρίου 2022 - Ουάσιγκτον
Πρώτη επίσκεψη Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο μετά την εισβολή. Συμβολική και πολιτικά κρίσιμη συνάντηση, με ανακοινώσεις για στρατιωτική βοήθεια.
2. 20 Φεβρουαρίου 2023 - Κίεβο
Ιστορική επίσκεψη Μπάιντεν στην ουκρανική πρωτεύουσα, εν μέσω πολέμου. Ισχυρό μήνυμα στήριξης.
3. 12 Ιουλίου 2023 - Βίλνιους (Σύνοδος ΝΑΤΟ)
Συνάντηση στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, με επίκεντρο τις εγγυήσεις ασφαλείας και τη μελλοντική σχέση Ουκρανίας - Συμμαχίας.
4. 21 Σεπτεμβρίου 2023 - Ουάσιγκτον
Νέα συνάντηση στον Λευκό Οίκο, με έμφαση στη συνέχιση της στρατιωτικής και οικονομικής στήριξης.
5. 12 Δεκεμβρίου 2023 - Ουάσιγκτον
Συνάντηση εν μέσω αδιεξόδου στο Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας.
6. 9 Ιουλίου 2024 - Ουάσιγκτον (Σύνοδος ΝΑΤΟ)
Συνάντηση στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην αμερικανική πρωτεύουσα.
7. 26 Σεπτεμβρίου 2024 - Νέα Υόρκη
Συνάντηση στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Σομαλιλάνδη: το νέο μέτωπο Ισραήλ–Τουρκίας
του Χάρη Θεραπή*
Η πρόσφατη αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ δεν αποτελεί μια μεμονωμένη διπλωματική πράξη, αλλά μια στρατηγική κίνηση υψηλού γεωπολιτικού συμβολισμού. Για πρώτη φορά, το Ισραήλ μεταφέρει με σαφήνεια τον ανταγωνισμό του με την Τουρκία πέρα από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο στο Κέρας της Αφρικής – σε έναν χώρο κρίσιμο για τις παγκόσμιες θαλάσσιες και ενεργειακές ροές.
Η Σομαλιλάνδη, αν και μη διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος, ελέγχει την περιοχή της Μπερμπέρα, σε άμεση εγγύτητα με το στενό του Βαβ-ελ-Μαντέμπ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα θαλάσσια «σημεία πνιγμού» παγκοσμίως, από το οποίο διέρχεται μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου και των ενεργειακών ροών προς το Σουέζ και, κατ’ επέκταση, την Ανατολική Μεσόγειο. Με την αναγνώριση αυτή, το Ισραήλ επιδιώκει να αποκτήσει στρατηγικό βάθος και πρόσβαση σε μια περιοχή που συνδέεται άμεσα με την ασφάλεια των θαλάσσιων γραμμών του.
Η κίνηση αυτή έχει σαφείς αποδέκτες. Πρώτον, την Τουρκία, η οποία τα τελευταία χρόνια επενδύει συστηματικά σε παρουσία και επιρροή στην Αφρική, στη Σομαλία και στην Ερυθρά Θάλασσα, προβάλλοντας τον εαυτό της ως προστάτη μουσουλμανικών πληθυσμών και εγγυητή ασφάλειας. Δεύτερον, την Αίγυπτο και άλλους περιφερειακούς παίκτες που θεωρούν το Κέρας της Αφρικής ζωτικό χώρο για τα δικά τους συμφέροντα. Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης λειτουργεί έτσι ως γεωπολιτικό μήνυμα ανατροπής ισορροπιών.
Παράλληλα, η εξέλιξη αυτή συνδέεται άμεσα με τη συνεχιζόμενη κρίση στη Γάζα, τη ρευστότητα στη Συρία και τον ρόλο του Ιράν. Το Ισραήλ επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ευρύτερο πλέγμα αποτροπής και συμμαχιών σε όλο το τόξο από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Ερυθρά Θάλασσα, την ώρα που η Τουρκία διεκδικεί ρόλο περιφερειακής δύναμης με ιδεολογικό και πολιτικό αποτύπωμα. Ο ανταγωνισμός αυτός δεν είναι συγκυριακός· είναι δομικός και μακροπρόθεσμος.
Για την Κύπρο, η εξέλιξη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία. Η ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου δεν αποσυνδέεται πλέον από τις εξελίξεις στην Ερυθρά Θάλασσα και το Κέρας της Αφρικής. Όσο το Ισραήλ και η Τουρκία μεταφέρουν τον ανταγωνισμό τους σε νέα γεωγραφικά πεδία, τόσο η Κύπρος καθίσταται κομβικό σημείο σταθερότητας αλλά και αυξημένης γεωπολιτικής έκθεσης.
Τι πρέπει να κάνει η Κύπρος
Να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της ανάγνωση, αντιμετωπίζοντας την Ανατολική Μεσόγειο ως μέρος ενός ενιαίου γεωστρατηγικού τόξου που εκτείνεται έως την Ερυθρά Θάλασσα.
Να ενισχύσει θεσμικά τις στρατηγικές της συνεργασίες με Ισραήλ, Ελλάδα και εταίρους στην ΕΕ, δίνοντας έμφαση στην ασφάλεια θαλάσσιων υποδομών και ενεργειακών οδών.
Να επενδύσει στη διπλωματική πρόληψη, αποφεύγοντας τη λογική του παθητικού παρατηρητή ή του δεδομένου συμμάχου.
Να θωρακίσει την ΑΟΖ και τις κρίσιμες υποδομές, με ευρωπαϊκή και διεθνή στήριξη, απέναντι σε πιέσεις και υβριδικές απειλές.
Να αξιοποιήσει τον ρόλο της ως κράτος-μέλος της ΕΕ, προβάλλοντας τη σημασία της Κύπρου ως παράγοντα σταθερότητας σε μια διευρυνόμενη ζώνη κρίσεων.
Η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ δείχνει ότι ο γεωπολιτικός χάρτης αλλάζει ταχύτερα απ’ όσο συχνά αντιλαμβανόμαστε. Για την Κύπρο, η πρόκληση δεν είναι απλώς να παρακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά να τοποθετείται στρατηγικά μέσα σε αυτές.
*Διευθυντή του Vouli.TV
