Πολλούς αιώνες δάφνη μου
τα φύλλα σου ποθούνε,
με δόξα να μεθύσουνε
όταν στεφανωθούνε.

Κι όταν τα φύλλα ξεραθούν
αγάλματα και ζωντανούς
όλοι τους ξεχνάνε,
κι αφήνουνε στα μάρμαρα
πουλιά να κουτσουλάνε.

Δάφνη μου αρωματική
τα φύλλα σου μαζεύω,
κοκκινιστό, στιφάδο και φακή
μ' αυτά να νοστιμεύω.

Εμμανουήλ Τσαγκάτος
Οκτώβριος 2024