Η Σύρος είναι το απόλυτο καταφύγιο για όσους αναζητούν αυτήν την απροσδιόριστη, άυλη, άπιαστη αίσθηση της αρχοντιάς, χωρίς πολλά φρου φρου κι αρώματα.
Η Σύρος είναι το μέρος που πας για να μάθεις αν όντως βλέπεις τον κόσμο όπως εσύ είσαι. Έχω ακούσει πολλούς να λένε πως θαμπώθηκαν από την ομορφιά των νεοκλασικών. Άλλοι εστιάζουν στην «άσχημη» βιομηχανική πλευρά του νησιού. Κάποιοι λατρεύουν τα μικρά ήσυχα μπαράκια και άλλοι παραπονιούνται για την έλλειψη πιο έντονης νυχτερινής ζωής. Και σχεδόν όλοι οι πρωτοεμφανιζόμενοι επισκέπτες είναι απογοητευμένοι από τις παραλίες. Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, λένε. Δεν κάνουν λάθος αν αυτό που ψάχνουν είναι παραλίες - καρτ ποστάλ. Αλλιώς πρέπει να προσεγγίσεις το νησί.
Η Σύρος είναι οι αντιθέσεις της. Η ιστορία της (φέτος κλείνει 200 χρόνια από την ονοματοδοσία της Ερμούπολης). Οι κρυμμένες, άγριες παραλίες της. Τα επιβλητικά νεοκλασικά με φόντο το καρνάγιο. Το αφτεράδικο για έντιμα μακαρόνια με κιμά, μετά από τα μεταμοντέρνα σπριτς στο μπαράκι λίγο πιο κάτω. Η μεγαλοπρεπής μαρμάρινη πλατεία γεμάτη με χαρούμενα πιτσιρίκια που κλοτσάνε μπάλες και κυνηγάνε περιστέρια. Αν πας στη Σύρο με μεγάλες ή συγκεκριμένες προσδοκίες θα σε απογοητεύσει και καλά θα κάνει γιατί από τις αρχόντισσες δεν απαιτούμε, στις αρχόντισσες προσφέρουμε. Πρέπει, λοιπόν, να πας στη Σύρο με μια αίσθηση ευγνωμοσύνης που αντέχει ακόμα να στέκεται με το κεφάλι ψηλά ενάντια στις εφήμερες τάσεις και τα τσιλιμπουρδίσματα. Αν το κάνεις αυτό, στο υπόσχομαι πως θα τσιλιμπουρδίζετε μετά για μια ζωή μαζί, θα σε αγκαλιάσει και δεν θα μπορείς να φύγεις. Θα είναι το μυστικό σας γιατί δεν το καταλαβαίνουν όλοι, μόνο αυτοί που έκαναν το ίδιο με σένα. Αυτό είναι το exclusive της Σύρου, μια λεπτή αίσθηση ότι κάπως την κατάλαβες και σε κατάλαβε, όχι τα σκάφη και τα πριβέ τραπέζια.
Πήγαινε λοιπόν στη Σύρο με ένα εύκολο σορτσάκι κι ένα κομψό μαγιό, φύλαξε τα πιο φαντασμαγορικά σου για άλλο προορισμό (μπορείς να πεταχτείς μέχρι τη Μύκονο σε 30 λεπτά, αν το θες). Πάρε ένα παγωτό από το Νταϊντάντι με το που κατέβεις στο λιμάνι απέναντι, για να συνέλθεις από το ξεφόρτωμα του πλοίου. Σύρε τη βαλίτσα σου μέχρι το ξενοδοχείο (θα μου επιτρέψεις να περηφανευτώ για τα δύο αρχοντικά που με μεγάλη προσοχή αναπαλαίωσαν η μητέρα μου και ο σύντροφός της, το Villa Selena στα Βαπόρια και το Skylight πάνω στο λιμάνι) και δώσε το πιο ευγενικό σου χαμόγελο στους ξενοδόχους σου γιατί αν σε συμπαθήσουν θα τους έχεις φίλους για καιρό. Μην κάτσεις στο δωμάτιο και μαραζώσεις, πήγαινε να περπατήσεις στα στενά της Ερμούπολης και κοίτα και λίγο προς τα πάνω για να μη χάσεις τις εικόνες των Καθολικών και Ορθόδοξων ναών που κρέμονται πάνω πάνω στους δυο λόφους, καθώς και τα τρομερά καγκελωτά μπαλκονάκια που είναι σαν μπιζού φορεμένα στα παλιά νεοκλασικά.
Αν είσαι σε ένα από τα χωριά, απλώς περπάτα και ανακούφισε τα μάτια σου, έχει όμορφες καμπύλες αυτό το νησί. Πήγαινε στο θερινό σινεμά Παλλάς να δεις μια μπλοκμπαστεριά γιατί η πολύ σοβαρότητα βλάπτει. Όμως, αν φέρουν ανεξάρτητο σινεμά, συνήθως είναι κάποια πολύ καλή επιλογή. Πάρε σβάρνα το σοκάκι πίσω από το σινεμά και πάρε brunch στο Επτά, πιες τσίπουρα στης Ευτυχίας, βραδινό στο Seariani και κοκτέιλ στο Μου Σου Του. Οπωσδήποτε για brunch η ποτό στα Βαπόρια, το πιο όμορφο σημείο στο νησί και για βουτιές ακριβώς από κάτω, στις πιο δροσερές, παλιές προβλήτες του νησιού. Σχεδόν ιστορικό μπαράκι είναι πλέον και το Μποέμ που παίζουν κλασική ροκ στη παραλία του λιμανιού, περπατώντας προς τον μακρύ όμορφο μόλο.
Φάε χαλβαδόπιτες από του Κορρέ στην πλατεία. Πήγαινε στο πανέμορφο μαγαζί του Σταύρου Κοή για ντιζάιν γυαλιά ή βρες τα Zeyelo ξύλινα γυαλιά που σχεδιάζονται από μια ομάδα στη Σύρο.
Athens Voice