Θα αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα (υπάρχουν πολλά) από την ιστορία της Εκκλησίας. Στην Καινή Διαθήκη, στις Πράξεις των Αποστόλων (16,16-18), αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση κοπέλας την οποία «κατείχε» μαντικό πνεύμα και μάντευε, προέλεγε τα μελλούμενα, φέρνοντας αρκετό χρήμα μ’ αυτόν τον τρόπο στα αφεντικά της, σ” ένα κύκλο αδίστακτων ανθρώπων που την εκμεταλλεύονταν, στη μακεδονική πόλη των Φιλίππων. Όταν ο Παύλος διέγνωσε το ύπουλο σχέδιο του διαβόλου, που βρισκόταν μέσα της, καθώς η ίδια εμπόδιζε τον Παύλο και τον Σίλα να κηρύξουν το ευαγγέλιο της σωτηρίας -φωνάζοντας, ενώ εκείνοι κήρυτταν, στους παρευρισκομένους ακροατές ότι πρόκειται για ανθρώπους του Θεού- στην προσταγή του Παύλου προς το πονηρό πνεύμα, εκείνο εγκατέλειψε την γυναίκα και έκτοτε αδυνατούσε παντελώς να μαντέψει.
Βλέπουμε στο παράδειγμά μας πως δεν διστάζει ο Σατανάς να παρουσιαστεί σαν πνεύμα Θεού ή άγγελος φωτός για να παραπλανήσει τους πιστούς και να πετύχει τα καταχθόνια σχέδιά του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «πνεύμα πύθωνος» του κοριτσιού, το μαντικό αυτό πνεύμα, απέβλεπε στο να πείσει ακόμα και τους πλέον δυσκολόπιστους ανθρώπους της πόλης ότι πράγματι έλεγε την αλήθεια, να οδηγήσει σε μια τυφλή εμπιστοσύνη τους πιστούς της δαιμονοκρατούμενης υπηρέτριας και, τέλος, να προσεταιριστεί τον Απόστολο των εθνών, να τον πλησιάσει φιλικά, ώστε να μην κινδυνεύει από τη δύναμη του Θεού (βλ. «Με οδηγό τον Παύλο», Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Αθήνα 1982, σελ. 154). Το ότι ο Παύλος εναντιώθηκε και εδίωξε το πνεύμα αυτό σημαίνει πως δεν ήταν του Θεού και επομένως ο χριστιανισμός καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με τέτοιου είδους μαντείες.
Δεν πρόκειται για επιστήμη, αλλά για καμουφλαρισμένο σατανικό παιχνίδι
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι αποκρυφιστικές εκδηλώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά εξωτερίκευση φυσικών δυνάμεων, που σε ύπνωση, τάχα, βρίσκονται μέσα μας. Κορυφαία όμως μέντιουμ έχουν παραδεχθεί ότι οι δυνάμεις μέσω των οποίων επιτελούν τα περίεργα αυτά φαινόμενα δεν είναι δικές τους, αλλά εξωτερικές, που εισέρχονται μέσα τους κατά τη διάρκεια των πειραμάτων. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό: Οταν προσεύχονται χριστιανοί κοντά τους, δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Ένα παράδειγμα θα βοηθήσει να το καταλάβουμε: Ο πολύ γνωστός θεραπευτής William Branham, πριν από χρόνια, αποκάλυψε τον πνευματιστικό χαρακτήρα της δραστηριότητάς του λέγοντας: «όταν οι άγγελοί μου δεν είναι παρόντες, δεν μπορώ να θεραπεύω». Όταν ο Branham μιλούσε στην Καλσρούη και τη Λωζάνη, υπήρχαν στους θεατές πολλοί πιστοί χριστιανοί, που προσεύχονταν λέγοντας: «Κύριε, αν η δύναμη θεραπείας αυτού του ανθρώπου είναι δική Σου, επίτρεψέ του να θεραπεύσει. Αν δεν είναι δική σου, τότε εμπόδισέ τον». Και στις δύο προσπάθειες για θεραπεία ο Branham είπε από την εξέδρα: «Υπάρχουν εδώ δυνάμεις που με ταράζουν. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα» («Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού», Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 223,224).
Τα φαινόμενα αυτά είναι διαδεδομένα και μέσα στον χριστιανικό κόσμο
Τα υποτιθέμενα αυτά «χαρίσματα» και «δυνάμεις» εμφανίζονται, ιδιαίτερα σήμερα, στο θρησκευτικό χώρο και σε πιστούς ακόμη χριστιανούς, ανεξαρτήτως δόγματος, παραπλανώντας τους αμαθείς, και όσους έχουν μεσάνυχτα από την υγιή Παράδοση της Εκκλησίας, και προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Στην εποχή μας αρέσει στο σατανά να κρύβεται κάτω από χριστιανικό μανδύα. Τα νέο-χαρισματικά κινήματα παγκοσμίως είναι γεμάτα από παρόμοιες εκδηλώσεις του πονηρού πνεύματος, πλαισιωμένες από ευσέβεια, ‘πνευματικότητα’ και φιλανθρωπία για καλλίτερη συσκότιση των αφελών και χλιαρών. Στην διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας φαίνεται ότι δεν πρόκειται για μια εξέλιξη του ανθρωπίνου όντος ή της συνείδησης του ανθρώπου σε τελειότερες μορφές, όπως συμφέρει σε ορισμένους να παρουσιάσουν το όλο θέμα, αλλά για έκπτωση από την ψυχοσωματική υγεία. Σε τελευταία ανάλυση, η θεραπεία της υστερικής αιτίας των φαινομένων αυτών, με την ταπείνωση και τις γνήσιες αξίες του Χριστιανισμού, δια του μυστηρίου της Μετανοίας και Θ. Ευχαριστίας, θα σήμαινε προφανώς και το τέλος των παράξενων αυτών ενεργειών και θα οδηγούσε σε προσωπική σωτηρία τους υπευθύνους των.
Τι μας συμβουλεύει η Αγία Γραφή γι’ αυτά τα εξαπλωμένα σήμερα φαινόμενα των ψυχικών ενεργειών
Στην Αγία Γραφή ο Θεός απαγορεύει αυστηρά στους πιστούς να έχουν σχέση με τέτοιου είδους ενέργειες: «Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του, ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τέρατα στον ουρανό για να προλέγει το μέλλον), ούτε άλλος που θα ρωτά τους νεκρούς (πνευματιστής). Εκείνος που θα κάνει τέτοια πράγματα (θα) είναι σιχαμερός μπροστά στον Κύριο, τον Θεό σου» (Δευτερ. 18,11). Δεν πρέπει να μας διαφεύγουν ακόμη τα λόγια του Χριστού, ότι δηλαδή «θα σηκωθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα σας δείξουν σημεία και τέρατα» (Ματθ. 24,24), καθώς και οι συμβουλές του αποστόλου Παύλου: «Κακοί και πλάνοι θα κάνουν όλο και χειρότερα για να απατήσουν και να απατηθούν» (Β΄ Τιμοθ. 3,13).
Το χρέος των χριστιανών
Οι απόκρυφες πρακτικές των οπαδών της Νέας Εποχής σημαίνουν συμφωνία με το πονηρό και κοσμικό πνεύμα. Χρέος των χριστιανών είναι να κάνουμε πεποίθησή μας και να επισημαίνουμε προς όλους τα λόγια του Χριστού: «Εάν ο Υιός σάς ελευθερώσει θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιω. 8,36). Διότι ο μοναδικός δρόμος υγιούς πνευματικής ζωής είναι η τετραπλή πανοπλία της χριστιανικής ζωής, σύμφωνα με τις Πράξεις 2,42: «ο Λόγος του Θεού, η ενότητα των πιστών, η Αγία Κοινωνία και η προσευχή». Ο τέλειος χριστιανικός δρόμος είναι το να αγωνιζόμαστε για την επικράτηση του θελήματος του Θεού στον κόσμο και την «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστιν», αφού «καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μόλυσμα σαρκός και πνεύματος, τελειοποιούμενοι στην αγιοσύνη με φόβο Θεού» (Β΄ προς Κορινθίους: 7,1).
Εικόνα: ο άγιος Κυπριανός, κατεξοχήν άγιος κατά των μαγικών ειδών