Γράφω αυτή την επιστολή γιατί νιώθω ότι δεν πρέπει να σιωπήσω στην πόλωση αυτή που διαφαίνεται. Παρότι έχω διαφωνήσει και έχω αποχωρήσει για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος από τη μπάντα (και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επανέλθω) πιστεύω στη συνέχισή της και θα ήταν κρίμα από παρεξηγήσεις και λάθος οπτική να φτάσουμε στη διάλυσή της.
Υποστηρίζω το έργο που γίνεται στη Φιλαρμονική τα τελευταία χρόνια. Στο έργο αυτό συντέλεσαν τόσο οι αρχιμουσικοί όσο και οι μουσικοί της φιλαρμονικής .Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει συναίνεση με τη νέα Δημοτική Αρχή και δεν πρέπει να καλλιεργείται η πόλωση.
Κανένας δεν περισσεύει και κανείς άξιος δεν πρέπει να διώκεται με οποιονδήποτε τρόπο και αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως και "προς όλες τις κατευθύνσεις”.
Υποστηρίζω ότι αν θέλεις να αλλάξεις έναν τόπο κάνε μια “επιδρομή πολιτισμού”. Στείλε δασκάλους εξειδικευμένους σε ένα τομέα. Μια έξυπνη κίνηση ενός Δήμου θα μπορούσε να είναι να δίνει κίνητρα για την εγκατάσταση άξιων και εξειδικευμένων δασκάλων στο νησί. Οι δάσκαλοι αυτοί θα βγάλουν μαθητές άξιους και θα “γεμίσει” η Σύρος με ταλαντούχα παιδιά. Και κίνητρο θα μπορούσε να είναι απλά η παροχή-επιδότηση στέγης σε δασκάλους που πληρούν τα κριτήρια που τίθονται.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να κάνουμε επιτέλους και ένα άνοιγμα στη διδασκαλία εγχόρδων(βιολί, βιόλα, τσέλο, κοντραμπάσο) για τη δημιουργία μιας νέας ορχήστρας κλασικής μουσικής και την ενίσχυση της Ορχήστρας των Κυκλάδων με έγχορδα που σπανίζουν στο νησί. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε πρώτη φάση με την προκήρυξη μια θέσης δασκάλου βιολιού. Είναι μια κίνηση που θα έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν αλλά και τώρα δεν είναι αργά. Θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να έχει ελάχιστο κόστος για αυτό που μπορεί να προσφέρει στον τόπο.
Αν θέλουμε πολιτιστική πρωτεύουσα θα πρέπει να σκεφτούμε και τι πολιτισμό θα δείξουμε. Άρα θα χρειαστεί μία συνολική ενίσχυση των ντόπιων προσπαθειών και πολιτιστικών συλλόγων. Κατά τη γνώμη μου όχι μόνο σε χρήματα αλλά και σε ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ.
Εξίσου σημαντική είναι η ενίσχυση των ντόπιων δασκάλων αλλά και αυτών που επιλέξαν τη Σύρο και είναι άξιοι.
Σ' αυτούς τους άξιους δασκάλους συγκαταλέγεται η Αλίς Λαμπάρς, η Έφη(φλάουτο) αλλά και οι ντόπιοι μουσικοί που βοηθάνε στη διδασκαλία των οργάνων της μπάντας: ο Φραγκίσκος(τρομπέτα), ο Γιώργος (σαξόφωνο) και παλιότερα ο Στέφανος στα κρουστά.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά πόσες ώρες ( πέρασα κι εγώ 5-6 έξι δημιουργικά χρόνια στην μπάντα Ερμούπολης και ως μουσικός και ως αρχιμουσικός) χρειάζεται για να λειτουργήσει μια φιλαρμονική πιστεύω τα βήματα που γίνονται για τη στελέχωσή της είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο μέχρι να γίνει αυτό οι μουσικοί καλύπτουν πολλές επιμέρους ανάγκες τόσο στη διδασκαλία, στις πρόβες, τις “υπηρεσίες” της μπάντας σε λιτανείες, επετείους, γιορτές, συναυλίες, πρόβες. Αποτελούν το “δεξί” χέρι ενός αρχιμουσικού και δικαιολογημένα πρέπει να τους υποστηρίζει. Το κόστος της φιλαρμονικής είναι εξαιρετικά χαμηλό έως ασήμαντο αν το συγκρίνουμε με άλλες φιλαρμονικές αναλόγου μεγέθους.
Ας δούμε το παράδειγμα της Φιλαρμονική Εταιρεία της Κέρκυρας (που είναι βέβαια
τεράστιου μεγέθους) ενδεικτικά: έχει Ορχήστρα εγχόρδων (60 εκτελεστές), Μπάντα τελετών(λιτανείες-εμβατήρια:150 εκτελεστές), Μπάντα συναυλιών(140 εκτελεστές), Μπαντίνα(“φυτώριο” νέων μουσικών:70 εκτελεστές) και πίκολο Μπαντίνα. Αποτελείται από:
8μελές συμβούλιο, 2 αρχιμουσικούς, 9 υπαρχιμουσικούς, 6 δασκάλους θεωρίας, 8 δασκάλους ορχήστρας( βιολί, βιόλα, τσέλο, κοντραμπάσο), 18 δασκάλους μπάντας και 13 επαναλήπτορες.
Τι βλέπουμε λοιπόν με αυτούς τους τεράστιους αριθμούς δασκάλων για τα δικά μας δεδομένα; Ότι οι μουσικοί σιγά-σιγά μετατρέπονται σε δασκάλους και αυτό το πράγμα μεγαλώνει και γίνεται “τρόπος ζωής” και παράδοση. Επίσης γίνεται πόλος τουριστικής έλξης αλλά και τρόπος να κρατήσεις τους νέους ανθρώπους στο νησί. Μα θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει; "Τι προϊόν παράγουμε εδώ;"-" Παράγουμε πολιτιστικό προϊόν το οποίο θα μας δώσει πίσω πολλαπλάσια οφέλη τόσο στον τουρισμό και τον πολιτισμό όσο και στην “παράπλευρη οικονομία”.
Για το πρόβλημα που έχει προκύψει με τους εθελοντές ή μη, η φόρμουλα υπάρχει, για να αποζημιώνονται με ένα ελάχιστο “φιλοδώρημα” οι μουσικοί που συμμετέχουν στις πολλές ώρες προβών, τις υπηρεσίες αλλά κυρίως στα μαθήματα. Μπορεί να γίνει με μηνιαίες συνδρομές απευθείας στο σύλλογο Φίλων της φιλαρμονικής. Κάτι το οποίο είναι και νόμιμο και ηθικό μέχρι να υπάρξει η πολιτική βούληση και τα χρήματα για κάτι άλλο όπως λειτουργεί η Φιλαρμονική Κέρκυρας. Συνδρομές στις οποίες πρέπει να συμβάλλει και η Μητρόπολη Σύρου που έχει βοηθήσει πολλές φορές στο παρελθόν αλλά και όλοι όσοι πιστεύουν στη συνέχιση της μπάντας. Ίσως να μην μπορούμε να φτάσουμε την Κέρκυρα αλλά τουλάχιστον μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις για τη μουσική εκπαίδευση στη Σύρο.
Σε αυτό το σημείο, να μην παραλείψω και την υποστήριξη με κάποιους τρόπους και των μουσικών σχολών και ωδείων του νησιού που συνεισφέρουν πολύ στη μουσική παιδεία του τόπου και αγωνίζονται κάτω από αντίξοες οικονομικές συνθήκες. Ένας “εύκολος” τρόπος ενίσχυσής τους θα ήταν η θέσπιση υποτροφιών με διαγωνισμούς για κάποιον αριθμό μαθητών. Τις υποτροφίες αυτές στη συνέχεια θα μπορούσε να τις πληρώσει ο Δήμος( με το σκεπτικό ότι θα βοηθήσουν στην πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου και ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του τόπου), χορηγοί και ευρωπαϊκά προγράμματα.
Αναφέρω ενδεικτικά την προσπάθεια του τοπικού ωδείου για να υπάρχει δάσκαλος βιολιού στη Σύρο η οποία δυστυχώς δεν βρήκε υποστήριξη από κανένα μουσικόφιλο ή εραστή της όπερας και της κλασικής μουσικής. Απορώ λοιπόν κι εγώ: Θέλουμε μόνο “εισαγώμενο” πολιτισμό;” Ή μήπως πάσχουμε από “έλλειψη οράματος”. Αν βάλουμε λοιπόν στόχο για την πολιτιστική πρωτεύουσα θα πρέπει ταυτόχρονα να βάλουμε στόχο να εξάγουμε πολιτισμό. Βήματα:
1. Καταγράφουμε όλες τις πολιτιστικές ομάδες, συλλόγους, σχολές του νησιού.
2.Σηματοδοτούμε τις "εν δυνάμει" ικανότητές τους και βάζουμε στόχους.3.Σχεδιάζουμε, δημιουργούμε ,Υλοποιούμε και 4. Ενισχύουμε με δασκάλους. Έτσι βοηθάμε την "αέναη" πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού.
Και τέλος κάτι που δεν κοστίζει: η ΗΘΙΚΗ ανταμοιβή.
Τις περισσότερες φορές δεν είναι μόνο τα χρήματα που λείπουν είναι κυρίως οι ιδέες και το όραμα.
Επίσης σε ένα μικρό τόπο λείπει η σύμπνοια και η ομόνοια. Οι παρερμηνείες, το "κουτσομπολιό" και το "σπασμένο τηλέφωνο" μετατρέπουν τη συμφωνία σε διαφωνία και φέρνουν τα αποτελέσματα που όλοι παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες. Ο καθένας λοιπόν ας αναλάβει την ευθύνη του και ας μην πολώνει το ήδη επιβαρρυμένο κλίμα. Το συμφέρον όλων μας είναι κοινό: η πρόοδος των παιδιών μας και του νησιού.
Θέλω να υποστηρίζω λοιπόν τους δασκάλους που παράγουν έργο και αυτό θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτούς που θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να έχουν δημιουργικές διεξόδους. Επίσης υποστηρίζω τη μπάντα Ερμούπολης, η οποία δεν πρέπει να έχει "φοβικό σύνδρομο". Πρέπει να είναι πιο εξωστρεφής και να ανοίξει περισσότερο τις πόρτες της σε συνεργασίες με άλλους φορείς πολιτισμού στο νησί μας. Η εξωστρέφεια αυτή θα είναι και ο σύμμαχός της όπως στην παρούσα στιγμή. Ας πάψουν κάποιοι "φίλοι" της μπάντας να λασπολογούν, να αποκλείουν, να περιχαρακώνουν, να κυνηγάνε "φαντάσματα" και φανταστικούς εχθρούς. Πολύ περισσότερο αυτούς που την έχουν ωφελήσει. Η μουσική πρέπει να ενώνει και να καλλιεργεί. Οι ίδιοι αυτοί "φίλοι" της μπάντας γίνονται άθελά τους ίσως, ο χειρότερός της εχθρός. Καλή δύναμη λοιπόν, τόσο στη μπάντα και τους μουσικούς της όσο και σε αυτούς που επιφορτίστηκαν το έργο να τη βοηθήσουν να αναπτυχθεί και να προοδεύσει.
Με ειλικρίνεια,
Αποστόλης Μάρης