Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτελεί η διαμάχη που φαίνεται να έχει ξεσπάσει μεταξύ του τμήματος κολύμβησης του Ναυτικού Ομίλου Σύρου και των υπευθύνων του Δήμου εξ’ αιτίας του τρόπου λειτουργίας του κολυμβητηρίου. Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο βέβαια ότι οι άνθρωποι του ΝΟΣ δεν είναι οι μόνοι που έχουν παράπονα από τον τρόπο λειτουργίας των αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου. Παρόμοια αρνητικά σχόλια έχουν ακουστεί και από ανθρώπους της καλαθοσφαίρισης, της πετοσφαίρισης, ακόμα και από τους δρομείς για το σφράγισμα του γυμναστηρίου στα Πευκάκια …
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ εύκολο να εστιάσει κανείς στα κακώς κείμενα. Η Α’ αίθουσα του ΑΚΔΕ στάζει κάθε φορά του βρέχει. Η Β’ αίθουσα είναι φτιαγμένη από λαμαρίνα, η οποία στο παρελθόν έχει αποκολληθεί εξ’ αιτίας των ισχυρών ανέμων. Το γυμναστήριο στα Πευκάκια έχει σφραγιστεί λόγω αποκόλλησης μεγάλου κομματιού σοβά στο ταβάνι, η οποία αποκόλληση, ευτυχώς, έλαβε χώρα σε ώρα που δεν υπήρχαν αθλούμενοι μέσα. Το δε κολυμβητήριο κλείνει κάθε χειμώνα μετά το φιάσκο του θόλου και την υπό - απόδοση του έργου της τηλεθέρμανσης.
Εκ πρώτης όψεως οι άνθρωποι του αθλητισμού έχουν κάθε λόγο να παραπονιούνται. Σε αυτό το σημείο όμως αξίζει να πάρουμε μια μικρή απόσταση από τα πράγματα και να αξιολογήσουμε τις αθλητικές εγκαταστάσεις του νησιού και τη δυνατότητα διαχείρισης και συντήρησής τους από την πλευρά του Δήμου. Ο Δήμος διαθέτει τις παρακάτω αθλητικές εγκαταστάσεις
1 Κολυμβητήριο με πισίνα Ολυμπιακών διαστάσεων
2 κλειστές αίθουσες πολλαπλών χρήσεων
2 γήπεδα ποδοσφαίρου (το ένα παραχωρημένο με χρησιδάνειο στην ΕΠΣ Κυκλάδων)
1 ανοιχτό γυμναστήριο με κλειστή αίθουσα πολλαπλών χρήσεων (Πευκάκια)
3 ανοιχτά γήπεδα τένις
2 ανοιχτά γήπεδα καλαθοσφαίρισης
Οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι υπερβολικά πολλές για ένα δήμο 23.000 κατοίκων. Οι άνθρωποι του αθλητισμού πολλές φορές παραπονιούνται μη έχοντας επίγνωση τι συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα και εν πολλοίς στον υπόλοιπο κόσμο. Αναφέρονται πολλές φορές σε επιτυχίες των συλλόγων τους, μεγαλοποιώντας τις περισσότερες φορές τα πράγματα και αρνούμενοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.
Καλώς ή κακώς στη Σύρο όλες οι ομάδες έχουν πρόσβαση σε ώρες προπόνησης σε κλειστές αίθουσες. Στην υπόλοιπη Ελλάδα παιδιά στις μικρές κατηγορίες περιμένουν να παίξουν στις ανδρικές ομάδες για να δουν ταβάνι πάνω από το κεφάλι τους. Μέχρι πριν λίγα χρόνια πλην της Νάξου κανένα άλλο Κυκλαδονήσι δεν είχε κλειστή αίθουσα. Εμείς διαθέτουμε εδώ και χρόνια δύο κλειστές αίθουσες και καταφέρνουμε πάντα να έχουμε προβλήματα με την κατανομή των ωρών προπόνησης.
Επιπρόσθετα υπάρχει και το κολυμβητήριο. Η ύπαρξη και μόνο ενός τέτοιου κολυμβητηρίου είναι πολυτέλεια για το νησί. Ένα φαραωνικό για τα δεδομένα του νησιού έργο, η απόφαση για την κατασκευή του οποίου ήταν λάθος ακόμα και σε καιρούς που «Λεφτά υπήρχαν». Η Σύρος είναι πολύ μικρή πληθυσμιακά για να υποστηρίξει τη
λειτουργία ολυμπιακής πισίνας. Εκτός από τα τεράστια έξοδα που απαιτεί η λειτουργία της, δεν μπορεί να υπάρξει ανταπόκριση από το κοινό, εκτός φυσικά αν γίνουμε όλοι κολυμβητές. Τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί για να την καταστήσουν λειτουργική είναι εξωφρενικά πολλά. Ο θόλος κόστισε 400.000. Η τηλεθέρμανση περίπου άλλα τόσα. Στις καλές εποχές ο Δήμος ξόδευε περίπου €1.000.000 ετησίως μόνο για αγορά πετρελαίου. Ευτυχώς η κρίση τον συνέτισε και πλέον έχει σταματήσει τις σπατάλες …
Οι άνθρωποι του ΝΟΣ θα μιλήσουν βέβαια για επιτυχίες και για πληθώρα αθλούμενων που θα χρησιμοποιούσαν την πισίνα αν λειτουργούσε καλύτερα. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη … Η πισίνα είναι σχετικά άδεια, ακόμη και το καλοκαίρι. Στην υπόλοιπη Ελλάδα οι έφηβοι κολυμβητές ξυπνάνε καθημερινά στις 06:00 πμ και προπονούνται πριν το σχολείο για να βρουν ελεύθερες διαδρομές και ελεύθερη θεωρούν μια διαδρομή με τρεις ή τέσσερις ταυτόχρονους χρήστες. Στη Σύρο ακόμα και το καλοκαίρι ο κανόνας είναι ότι σχεδόν ανά πάση στιγμή υπάρχουν ελεύθερες διαδρομές στην πισίνα. Από τα τέλη Σεπτέμβρη δε, τα αστέρια συγκεντρώνουν καθημερινά πολλαπλάσιους λουόμενους από την πισίνα. Δεν υπάρχει πόλη στην Ελλάδα, μεγέθους της Σύρου που να διαθέτει πισίνα, πόσο μάλλον ολυμπιακών διαστάσεων. Η δε αναλογία μίας πισίνας ανά 22.000 κατοίκους είναι απλησίαστη. Την εποχή που άλλοι Δήμοι περιορίζουν τα έξοδά τους και μεγαλύτεροι δήμοι, όπως του Πύργου των 50.000 κατοίκων και των ακόμα περισσότερων περίοικων, έχουν κλείσει το κολυμβητήριό τους για να περιορίσουν τα έξοδα, η Σύρος κρατάει την πισίνα ανοιχτή 7-8 μήνες το χρόνο.
Το θέμα της διαχείρισης των αθλητικών εγκαταστάσεων είναι δύσκολο και ο Δήμος καλείται να διαχειριστεί τις αυξημένες προσδοκίες των Συριανών που γαλουχήθηκαν στις εποχές των παχιών αγελάδων. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει μια ώριμη συζήτηση με όλους τους εμπλεκόμενους, οι οποίοι πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να συνεχίζουν να απαιτούν το ιδεατό σε μια εποχή μειωμένων πόρων. Ακόμη και ολυμπιονίκη να είχαμε στο νησί δε θα είχε νόημα η λειτουργία του κολυμβητηρίου ή η ανακατασκευή ενός γηπέδου στίβου.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθεί ένας Δήμαρχος, ο οποίος θα πρέπει να λάβει γενναίες αποφάσεις. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Το πιο πιθανό είναι να χρειαστεί να αποφασιστεί το κλείσιμο του κολυμβητηρίου ή τη λειτουργία του μόνο το καλοκαίρι και την αναμόρφωση του σταδίου των Πευκακίων σε ένα μέτριο αστικό πάρκο που τόσο λείπει από την πόλη.
Σίγουρα θα πρέπει να εγκαταλειφθούν ιδέες όπως της Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η οποία προτίθεται να κατασκευάσει νέο γήπεδο 5x5 στα Καμίνια, λες και δεν μπορούν οι κάτοικοι της περιοχής να μετακινηθούν λιγότερο από 1.000 μέτρα μέχρι το ΑΚΔΕ ή το γήπεδο της Άνω Σύρου. Τη στιγμή που εγκαταλείπουμε τις υφιστάμενες αθλητικές εγκαταστάσεις λόγω έλλειψης πόρων συντήρησης και λειτουργίας τους, κάποιοι οραματίζονται κορδέλες σε έργα τα οποία νομοτελειακά θα εγκαταλειφθούν σε λίγα χρόνια.
ΥΓ: Να σημειωθεί ότι ο γράφων δεν τρέφει εμπάθεια προς το άθλημα της κολύμβησης, ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Αντίθετα αποτελεί τακτικό χρήστη της πισίνας ακόμη και το μήνα Νοέμβριο, ενώ κάνει τακτική χρήση ακόμα του σταδίου στα Πευκάκια και των κλειστών αιθουσών του ΑΚΔΕ.