Ένα ταξίδι στο χρόνο με τιμονιέρη εσένα Νίκο Σολάρη.

Κάπου μέσα στη δεκαετία του εβδομήντα γράφτηκα στο Λύκειο Ελληνίδων!

Θυμάμαι την αίθουσα στο Δημοτικό Μέγαρο, την κυρία Καλογεράκη με τις κλωστές και τις στολές, την ευγένεια της κυρίας Ματίνας Παπαδοπούλου και το στιβαρό χέρι του δασκάλου μου ,του κύριου Σολάρη με την στεντόρια φωνή, τη ζεστή και χαμογελαστή όψη να με καθοδηγεί στα πρώτα βήματα των ελληνικών παραδοσιακών χορών!

Τι να πρωτοθυμηθώ έκτοτε;…Τις πρόβες σε ώρες και μέρες που δεν θα επηρέαζαν το σχολικό μας ωράριo…Τα Σαββατοκύριακα που θυσίαζες την προσωπική σου ζωή για να μπορείς να πλαισιώνεις κάθε εθνική επέτειο , κάθε άφιξη κάποιου επίσημου καλεσμένου στο νησί μας….Να καλύπτεις κάθε πολιτιστική εκδήλωση, εσύ και τα παιδιά σου όπως μας αποκαλούσες, στις Κυκλάδες, στην υπόλοιπη Ελλάδα, στο εξωτερικό… με ένα ρεπερτόριο πάντα ανανεωμένο, με ομάδες παιδιών, εφήβων,ενηλίκων στις οποίες είχες εμφυσήσει την αγάπη για την παράδοση και τους παραδοσιακούς χορούς.Και παντού και πάντα αποκομμίζαμε τα χειροκροτήματα του πλήθους!

Και κύλησε ο καιρός και η ζωή με έφερε στη Θεσσαλονίκη.Στα χνάρια σου οργάνωσα μια χορευτική ομάδα παιδιών και εσύ πάντα παρών, ανταποκρινόσουν απλόχερα, σε κάθε μου αίτημα, σε κάθε μου κάλεσμα με μύριες υποδείξεις και αγκάλιασες στο Κίνι τις χορευτικές ομάδες από τη Δορκάδα και την Ξυλόπολη Θεσσαλονίκης.

Περήφανη νονά με τίμησες χαρίζοντάς μου για βαφτισιμιό το γιο σου το Γιάννη.

Σαν πραγματοποίησε το 1ο Γυμνάσιο Ελευθερίου Κορδελιού την πολιτιστική του επίσκεψη στην Σύρο, τον Μάιο του 2013, αγκάλιασες την κόρη μου Εμμανουέλα με όλους τους συμμαθητές της ,παρουσιάζοντάς τους τα παλιά συριανά παιχνίδια, σεργιανόντας τους σε χρόνους αλλοτινούς.Ανεξίτηλες μένουν στη μνήμη τους οι ώρες που κύλησαν παρέα με σένα και σε περιμένουν τον Σεπτέμβριο στο σχολείο τους να σε τιμήσουν και να σε χαρούν.

Επειδή για μένα οι θεσμοί δεν καταργούνται και η Ιστορία δεν παραγράφεται, το όνομα Νίκος Σολάρης και το Λύκειο Ελληνίδων Σύρου είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους και έτσι θα παραμείνουν για πάντα στις καρδιές όλων μας.

Οδάσκαλος,ο εμψυχωτής κι εκείνος που κράτησε ψηλά το λάβαρο του Λ.Ε.Σ. υπήρξες εσύ.

Δεν δέχομαι καμία παραίτησή σου.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να σβήσει τη ζωντανή παράδοση του νησιού μας.

Με αγάπη και αναγνώριση περίσσια για το έργο σου σε ευχαριστώ από καρδιάς!

Μαριέλλα Δάσκου