Στης Ελλάδας την άμοιρη ράχη
Περπατώντας η πείνα μονάχη
Αγροικά τον λαό της που κλαίει
Και το χέρι κραδαίνει και λέει,


Στους αφέντες που τώρα διατάζουν
Και τα δάκρυα τρέχουν και στάζουν
Σταματήστε πριν φτάσει το τέλος
Πριν ο Έλληνας πιάσει το βέλος


Και σας μάθει και πάλι ιστορία
Και σας στείλει σε άλλη πορεία.
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»
Είν' το πρώτο που ο Έλλην μαθαίνει


Που εσείς ποτέ δεν θα μάθετε
Και αυτό σας μέλει να πάθετε
Στην Ελλάδα χρωστάτε πολλά
Βάλτε στα μυαλά σας τα θολά


Πόσα, τόσα μας έχετε πάρει
Που θα ήταν αβάσταχτα βάρη
Κάποια μέρα αν μας επιτρέψετε
Όλα αυτά να μας επιστρέψετε.


Απ τα μάρμαρα του Παρθενώνα
Απ τα την γνώση του κάθε αιώνα
Των Ελλήνων την πλούσια σοφία
Που σας μάθανε φιλοσοφία


Πόσα πήρατε σαν κοινοί κλέφτες
Και δικά σας τα κάνατε, ψεύτες.
Μέχρι δάνεια κατοχικά
Και χρυσό και δανεικά


Μας χρωστάτε απ' του σαράντα
την καταστροφή, τα πάντα.
Σταματήστε «γιοι σπηλαίων»
Που τρεφόσασταν ως ο λέων
Όταν κάποιοι από αιώνες
Θεμελιώναν Παρθενώνες!!!


ΜΙΧΑΛΗΣ Π.ΠΑΓΩΝΗΣ
12/8/2012