«Τι χειμώνας βαρύς» λέει ένα γνωστό άσμα και είναι το κατάλληλο τραγούδι για τη δική μας περίπτωση. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στον έρωτα του τραγουδιστή για την κοπελιά του, αλλά στην οικονομική βαρυχειμωνιά που έχει χτυπήσει «κατακούτελα» τον επιχειρηματικό κόσμο της Σύρου.

Το νησί άντεξε και από τα χτυπήματα του πρώτου μνημονίου, το 2009, αλλά και από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα. «Έχουμε ακόμη λίπος και αυτό τρώμε», έλεγαν συχνά πυκνά οι επιχειρηματίες της Σύρου.

Και αυτό γινόταν. Φαίνεται είχαμε δυνάμεις, οικονομικές - όσες είχαμε τέλος πάντων – και μπορέσαμε να αντεπεξέλθουμε όλα αυτά τα χρόνια με τις μικρότερες απώλειες.

Όμως τους τελευταίες μήνες και ειδικά το τελευταίο 3μηνο, μετά και από την τραγική τουριστική περίοδο, φαίνεται καθαρά ότι το «λίπος» τέλειωσε και τώρα έχουν απομείνει μόνο τα κόκαλα.

Τα αποθέματα τέλειωσαν και η οικονομική κρίση πλέον χτυπά με το σκληρότερο τρόπο τη Σύρο.

Η κοινωνία μετρά καθημερινά τις πληγές τις. Υπέρογκα χρέη σε ΔΕΗ και ύδρευση, σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Το τραγικότερο όλων είναι ότι υπάρχουν οικογένειες που αντιμετωπίζουν ακόμη και πρόβλημα επιβίωσης με το καθημερινό τραπέζι να είναι άδειο.

Αμέτρητες είναι και οι πληγές στον επιχειρηματικό κόσμο, ο οποίος το τελευταίο διάστημα μετρά πλέον τις αντοχές του.

Άδεια ταμεία, μηδέν είσπραξη. Άδεια καταστήματα περιμένουν με το «τουφέκι» τον πελάτη.

Ο κλάδος του επισιτισμού, βρίσκεται στην πρώτη θέση των μεγάλων απωλειών. Ακόμη και η κίνηση του Σαββατοκύριακου είναι μειωμένη κατά πολύ, ενώ ακόμη και ο καθημερινός καφές έχει γίνει είδος πολυτελείας.

Στην ίδια θέση βρίσκονται και οι εμπορικές επιχειρήσεις, οι οποίες περιμένουν πως και πως τις εορτές των Χριστουγέννων μήπως και…μπουν λίγα ευρώ στα ταμεία τους.

Η Ερμούπολη τα βράδια δε θυμίζει με τίποτα την εικόνα των περασμένων μηνών. Μία έρημη πόλη…

Αναστρέψιμη ή μη η κατάσταση; Το σίγουρο είναι ότι ο πάτος του βαρελιού έχει αρχίσει πλέον να φαίνεται.