Την Παρασκευή 30 Ιουλίου, η μικρή κοινότητα των Πατέρων Ιησουιτών, που αυτόν τον καιρό βρίσκονται στη Σύρο, εόρτασαν τα 500 χρόνια από τη «μεταστροφή» του Ιδρυτή του Τάγματος Αγίου Ιγνατίου Ντε Λογιόλα.
Στη Μονή στα Τάλαντα, θερινή κατοικία των πατέρων, τελέστηκε αρχιερατική θεία Λειτουργία στην οποία συλλειτούργησαν ο Σεβασμιότατος π.Πέτρος Στεφάνου, ο Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός Ροσσολάτος, ο π. Νίκος Ρούσσος και οι πατέρες Σεβαστιανός Φρέρης, Δημήτρης Δαλέζιος και Πίνο Ντι Λούτσιο του Τάγματος των Ιησουιτών.
Η χορωδία του Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας, με την καθοδήγηση του μαέστρου της Γιάννη Ρηγούτσου, ο οποίος συνόδευσε τη χορωδία και στο εκκλησιαστικό όργανο και τη διεύθυνση του Ιωσήφ Ακεψιμά, αλλά και ο εξαιρετικός φλαουτίστας κ. Σέργιος Γιώτης, συντέλεσαν στη δημιουργία κατανυκτικής ατμόσφαιρας προσευχής για τους πολλούς πιστούς που συγκεντρώθηκαν στο κτήμα της Μονής.
Η παγκόσμια εκκλησία τιμά αυτή τη χρονιά την επέτειο της μεταστροφής του Αγίου Ιγνατίου, η οποία θεωρείται ορόσημο για την πορεία του μοναχισμού και μας προτρέπει να αναλογιστούμε πώς αυτή σχετίζεται με τη χριστιανική ζωή, σήμερα.
Ο π. Σεβαστιανός Φρέρης στο κήρυγμά του, με τον ιδιαίτερα τρυφερό λόγο του, φρόντισε να μας βοηθήσει να συνδέσουμε τη ζωή του Αγίου Ιγνατίου με τη δική μας χριστιανική ζωή. Με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου, στην επιστολή προς Φιλιππησίους (3,8-14) και του ίδιου του Ιησού στο κατά Λουκά ευαγγέλιο ( 12,49-53), οι επιλογές μας δεν πρέπει να περιοριστούν σε όσα «τετριμμένα» κάνουμε και ακολουθούμε, αλλά να φροντίσουμε να «ανάψει η φωτιά» που ο Κύριος επιθυμεί να φλογίζει την καρδιά του καθενός και της καθεμιάς από μας…
Είπε ο π. Σεβαστιανός:
«Απρόβλεπτος ο δρόμος στον οποίο μας καλεί ο Θεός.
Ο Ιγνάτιος γεννήθηκε το 1491. Ήταν ένας νέος αριστοκράτης που είχε εκπαιδευτεί στη χρήση των όπλων και στην ιπποτική ζωή.
Το 1521, πήρε μέρος στην υπεράσπιση του οχυρού της Παμπλόνας, όπου πληγώθηκε. Μια οβίδα του έσπασε το δεξί πόδι και του έβλαψε σοβαρά το αριστερό.
Επειδή ήθελε να ξαναβρεί την παλιά του κομψότητα στο περπάτημα και γενικότερα στην εμφάνισή του, ώστε να μπορέσει να ακολουθήσει τη σταδιοδρομία της ιπποσύνης, δέχθηκε να του σπάσουν και δυο και τρεις φορές το πόδι.
Άρχισε τότε γι’αυτόν μια μακρά περίοδος κατά την οποία υπέφερε φυσικά και ηθικά. Για να περνά τον χρόνο του ζήτησε κάποιο βιβλίο να διαβάσει. Θα του άρεσε να διάβαζε κάποιο ιπποτικό αφήγημα, αλλά … σ’ ολόκληρο τον πύργο δεν βρέθηκαν παρά βίοι Αγίων και η ζωή του Χριστού. Για τον Ιγνάτιο, η ανάγνωση των βίων των Αγίων, ιδιαίτερα του αγίου Δομίνικου και του αγίου Φραγκίσκου, ήταν μια αποκάλυψη. Τώρα αρχίζει να προσεύχεται και να μελετάει. Μια γενική μεταστροφή πραγματοποιείται μέσα του.
Στο εξής, ο Ιγνάτιος θέλει να μιμηθεί τους μεγάλους αγίους και να ακολουθήσει τον δρόμο στον οποίο τον καλούσε ο Θεός. Αποσύρθηκε, λοιπόν, στη Μονή των Βενεδικτίνων, στο Μονσεράτ. Εκεί εξομολογήθηκε για την περασμένη τουζωή και ζήτησε από τον Θεό να του δείξει το δρόμο του.
Σ’ ένα χωριό, εκεί κοντά στο μοναστήρι, πέρασε περισσότερο από ένα χρόνο, αναζητώντας ποιο ήταν το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν. Σε όλη αυτή την περίοδο,ο Ιγνάτιος κατέγραφε την προσωπική του εμπειρία του Θεού σ’ ένα μικρό βιβλίο που ο ίδιος ονόμασε «Πνευματικές Ασκήσεις». Σ’ αυτό το βιβλίο οΙγνάτιος μας δίνει όλη την πνευματική του εμπειρία. Και υποχρεωμένος έτσι να επιστρέψει στον εαυτό του, ο Ιγνάτιος ανακάλυψε μέσα του έναν εσωτερικό κόσμο τον οποίο αγνοούσε, έναν κόσμο ο οποίος τονεντυπωσίασε.
Στο εξής η επιθυμία του είναι να συναντήσει τον Χριστό και να τον μεταδώσει στους άλλους. Όμως ακόμη φαίνεται ότι ο Ιγνάτιος θέλει να ακολουθήσει τον Ιησού κάνοντας με μεγάλα έργα και κατορθώματα, όπως το έπρατταν οι ιππότες της εποχής εκείνης, για τους βασιλιάδες του. Φαντάζεται την αγιοσύνη όπως την ιπποσύνη. Όμως ο Κύριος τον θέλει στα απλά και στα ταπεινά.
Μετά την προσκόλλησή του στον Χριστό, ο Ιγνάτιος επιθυμεί και εύχεται να πάει στην Ιερουσαλήμ, εκεί που έζησε ο Χριστός, να θέσει τα βήματά του πάνω στα βήματα του Ιησού, και αν θέλει ο Θεός, να πεθάνει ως μάρτυρας από τα χέρια των απίστων.
Όμως δεν ήταν αυτό που ο Κύριος ζητούσε από τον Ιγνάτιο. Όταν έφθασε στους Αγίου; Τόπους, δεν του χορηγήθηκε άδεια παραμονής, κα ι υποχρεώθηκε να επιστρέψει στην Ισπανία.
Στην Ισπανία, σκέφθηκε να αφοσιωθεί στο κήρυγμα και στην κατήχηση. Να πηγαίνει από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό, να διατρέξει τον κόσμο ολόκληρο και να κηρύττει το ευαγγέλιο. Πάλι όμως βρίσκει τον δρόμο κλειστό. Δεν του επιτρέπεται νακηρύττει, εφόσον δεν έχει σπουδάσει θεολογία. Έτσι σε ηλικία 33 ετών, αποφασίζει να πάει στο Παρίσι για να σπουδάσει.
Εκείνο που μας εντυπωσιάζει είναι ότι ο Ιγνάτιος, μπρος στις δυσκολίες που του παρουσιάζονται, δεν δυσανασχετεί.Αντίθετα,όταν του παρουσιάζεται η δυσκολία, την δέχεται ως δυσκολία που προέρχεται από το χέρι του Θεού, και αναζητεί νέο τρόπο για να παρουσιάσει στον Θεό νέα κατορθώματα, με τα οποία πιστεύει ότι ο Θεός ευαρεστείται.
Όμως ο Θεός δεν εντυπωσιάζεται από τα μεγαλεπήβολα σχέδια. Ο Θεός θέλει τον Ιγνάτιο (όπως θέλει και τον καθένα από εμάς), απλό και ταπεινό στην υπηρεσία του. Γι’ αυτό και όταν, για δεύτερη φορά, σε μια νέα προσπάθεια, ο Ιγνάτιος μαζί με τους συντρόφους που είχε συγκεντρώσει στο μεταξύ στο Παρίσι, αποφάσισαν να πάνε όλοιμαζί στην Ιερουσαλήμ, πάλι παρουσιάστηκαν δυσκολίες. Ο πόλεμος μεταξύ Τουρκίας και Βενετίας δεν άφηνε τα βαπόρια να ταξιδέψουν. Αλλά και ο Ιγνάτιος είχε γίνει πια ένας καλός πνευματικός άνθρωπος. Τώρα πιακατανοεί τα μηνύματα που του στέλνει ο Θεό. Γι’ αυτό αποφάσισαν, ο Ιγνάτιος και σύντροφοί του, να μην αναζητήσουν άλλο μεγαλεπήβολο σχέδιο, αλλά απλά και ταπεινά να τεθούν στην υπηρεσία της Εκκλησίας, δια μέσου του Πάπα.
Η ζωή του Ιγνατίου είχε πολλά απρόοπτα : από την οβίδα που του έσπασε το πόδι, μέχρι την υποχρέωση να αφιερώσει χρόνιαπολλά για να σπουδάσει αλλά και μέχρι την υποχρέωση να εγκαταλείψει το σχέδιο να αφιερωθεί στην υπηρεσία των Αγίων Τόπων, διατηρεί έναν σταθερό προσανατολισμό: την επιδίωξη για τη διάδοση της «μεγαλύτερης δόξας του Θεού.
Τελικά, ο Ιγνάτιος έζησε τα 20 τελευταία χρόνια της ζωής τουπεριορισμένος σε ένα δωμάτιο, σ’ ένα σπίτι του Τάγματος, στη Ρώμη. Στα χρόνια αυτά δεν διέτρεξε την Ευρώπη πάνω κάτω, όπως ο συνάδελφός του Πιερ Φαβρ, ούτε ταξίδεψε στην Άπω Ανατολή όπως ο Φραγκίσκος Ξαβέριος, ούτε δίδαξε σε πανεπιστήμια όπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί του. Όμως χάρη στη δική του υπομονή, τη δική του έμπνευση και τη δική του υποταγή στο θέλημα του Θεού, ιδρύθηκε το Τάγμα του Ιησού.
Όταν ο Ιγνάτιος πέθανε, το 1556, υπήρχαν ήδη περισσότεροι από 1000 σύντροφοί του σε διάφορες ιεραποστολές, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και σε όλες τις Ηπείρους, υπηρετώντας ανά τον κόσμο τον Χριστό και την Εκκλησία και διαλαλώντας παντού τη δόξα του Θεού.
Μήπως όλα αυτά που ακούσαμε για τον Ιγνάτιο δεν είναι σύμφωνα με αυτά που μόλις διαβάσαμε από τη Αγία Γραφή;
«Τα πέταξα όλα και τα θεωρώ σκουπίδια, για να κερδίσω τον Χριστό» …. μας είπε ο Παύλος, στο πρώτο Ανάγνωσμα, και ο Ιησούς, στο Ευαγγέλιο, μας υπενθυμίζει : «Φωτιά ήρθα να ανάψω».
Ύστερα από αυτές τις προτροπές, εμείς θα μείνουμε στα τετριμμένα;»
Με ιδιαίτερη συγκίνηση, μετά το τέλος της θρησκευτικής τελετής, είχαμε όλοι την ευκαιρία να ακούσουμε από το σεβασμιότατο π. Πέτρο να αναφέρεται στις προσπάθειες που καταβάλλονται ώστε να εξευρεθούν πόροι για την επισκευή και αποκατάσταση του εσωτερικού διακόσμου του Ναού της Παναγιάς του Καρμήλου, στην Άνω Σύρο, όπου «για πάνω από τρεις αιώνες χτυπούσε η καρδιά της Μονής των Ιησουιτών», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο σεβασμιότατος. Ένα σύντομο βίντεο, που θα προβάλλεται στο ναό, κατατοπίζει τους ευλαβείς και τους επισκέπτες για την ιστορικότητα αλλά και τη συναισθηματική αξία του ναού για τους πατέρες Ιησουίτες και τους κατοίκους του νησιού. Στην είσοδο του ναού έχει ετοιμαστεί μια μικρή διακριτική έκθεση με αγιάκια-εικονάκια, ενθύμια μνήμης από τη ζωή της Μονής και του Ναού της Παναγιάς του Καρμήλου.
«Οι πατέρες Ιησουίτες , που πριν από τριάντα περίπου χρόνια έκλεισαν τον κύκλο της παρουσίας τους στη Σύρο, στο πέρασμα αυτών των αιώνων, με την πολύτιμη πνευματική προσφορά τους «έθρεψαν» πολλές γενιές πιστών καθολικών και έβαλαν τις βάσεις για να είναι η Σύρος «μάννα» και «πηγή» αμέτρητων μοναχικών και ιερατικών κλήσεων!»
Με ευγνωμοσύνη και ιδιαίτερη συγκίνηση τους ευχαριστούμε και ευχόμαστε και προσευχόμαστε ώστε ο Κύριος, με τη μεσιτεία του Αγίου Ιγνατίου να πλουτίζει με νέες κλήσεις τη μεγάλη τους οικογένεια, συνεργώντας στην πρόοδο και στην πνευματική καλλιέργεια των πιστών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πηγή:episkopisyrou.gr