«Κανείς δεν έχει ανεβεί στον ουρανό παρά μόνο εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός του ανθρώπου, που είναι στον ουρανό». Ο Χριστός εξηγεί εδώ στον άρχοντα Νικόδημο –ο οποίος νύχτα πήγε να τον συναντήσει ένεκα του φόβου των Ιουδαίων- για τον εαυτό Του ότι: Μόνο Εκείνος από τους ανθρώπους θα ανέβει στον ουρανό κατά την Ανάληψή Του, όπως και μόνο Εκείνος κατέβηκε ως δεύτερος Αδάμ από τον Ουρανό, και ο οποίος παρευρίσκεται πά-ντοτε ταυτόχρονα στον Ουρανό, ως Υιός και Λόγος του Πατρός.
«Και καθώς ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, συνεχίζει ο Ιησούς, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου, για να έχει ζωή αιώνια καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν». Ο Μωυσής, ό-ταν κάποτε θανατηφόρα φίδια δάγκωναν και σκότωναν τους εβραίους στην έρημο, μετά από εντολή του Θεού έφτιαξε ένα χάλικινο σταυρό και όσοι κοιτούσαν τον σταυρό θεραπεύονταν από βέβαιο θάνατο. Αυτό έγινε τότε για να προφητευθεί η σωτηρία του κόσμου δια του Σταυ-ρού του Χριστού. Έτσι, εξηγεί ο Θεάνθρωπος, θα υψωθώ, ώστε όποιος πιστέψει σε μένα να ζήσει όχι μόνο βιολογικά αλλά αιώνια.
Και καταλήγει ο Χριστός: «Γιατί τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του το μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια». Λέγει εδώ ότι η θυσία Του αφορά όλη την ανθρωπότητα, αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, και εκπορεύεται από την αμοιβαία αγάπη καί του Πατέρα καί του Υιού. Η πηγή μάλιστα της άπειρης αγάπης εί-ναι ο Θεός Πατέρας, ο οποίος δεν αρνήθηκε να χαρίσει στο θάνατο ακόμη και τον μονάκριβο γιο Του, προκειμένου να οδηγήσει τον κόσμο, δια της πίστεως και της αρετής, στην αιώνιο λύ-τρωση. Αναιρεί ακόμη ο Χριστός την εσφαλμένη πίστη των Ιουδαίων, οι οποίοι είχαν την άπο-ψη ότι ο ερχόμενος Μεσσίας θα καθίστατο, αποκλειστικά για το έθνος τους, βασιλέας και σω-τήρας. Επαναλαμβάνει επομένως την λέξη “κόσμος” για να καταδειχθεί το παγκόσμιον της θείας ευδοκίας.
«Γιατί ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού». Δεδομένου ότι η κατάκριση των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα της θελή-σεως αυτών και όχι της θελήσεως του Θεού. Όπως ακριβώς και ο ήλιος, ο οποίος δεν ευθύνε-ται αν οι ακτίνες του δεν φτάνουν στα φυτά και τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό σκιά, ή πίσω από σκούρες κουρτίνες.
Οι ευαγγελιστές λοιπόν -αλλά και ο απόστολος Παύλος- με τα ανωτέρω περιγραφέντα, εκφρά-ζουν την πίστη ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο, διότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ο οποίος, επειδή κυβερνά και προνοεί ακριβέστατα και απολύτως δίκαια για τον κόσμο, φρόντισε ώστε ο Υιός του Ανθρώπου, όπως ονόμαζε τον εαυτόν του ο Χριστός, να αντιπροσωπεύσει και αντι-καταστήσει στη θυσία Του ολόκληρη την ανθρωπότητα, ίνα σωθούμε όλοι δι’ Αυτού, ακολου-θούντες τις εντολές και το παράδειγμά Του.
Εικόνα από: pixabay