Η ΟΝΕΧ Shipyards μας έχει συνηθίσει σε “εκπλήξεις”. Κατάφερε να πήρε ένα “δύσκολο” ναυπηγείο, αυτό της Σύρου, και από μια προβληματική επιχείρηση κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα, να γίνει πηγή ανάπτυξης και προόδου για το νησί, την οικονομία, και να δώσει δουλειές. Θα λέγαμε, χωρίς να ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες, πως είναι το στυλ της μεταμόρφωσης που χρειάζεται μια επιχείρηση για να αρχίσει να προσφέρει στη χώρα και την Οικονομία (με κεφαλαίο).
Η εταιρεία βρίσκεται μάλλον πολύ κοντά στο να αποκτήσει και τα προβληματικά Ναυπηγεία Ελευσίνας. Καθώς έχει αποδείξει πως μπορεί να “κλείνει” δουλειές, είναι προφανές και αν τα καταφέρει, θα μπορεί πλέον να φέρει σε τροχιά ανόδου και την Ελευσίνα. Βέβαια, πρέπει να πούμε πως τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας έχουν μια διαφορετικότητα σε σχέση με αυτά της Σύρου, είναι κατεξοχήν ναυπηγικά, καθώς εκεί έχουν πάρει ζωή πολλά πλοία που υπηρετούν στο ΠΝ σήμερα.
Έτσι, η ΟΝΕΧ θα ήταν περίεργο να μην βάλει στο “μάτι” το ναυπηγικό πρόγραμμα του ΠΝ. Έχουμε γράψει πολλές φορές, πως το ΠΝ χρειάζεται τόσα πολλά νέα πλοία, που θα μπορούσαν να δώσουν ζωή σε περισσότερα του ενός ναυπηγεία στη χώρα μας. Βέβαια, αν τα Ναυπηγεία αυτά περιοριστούν στο ΠΝ, ο εκ νέου μαρασμός στο μέλλον είναι βέβαιος. Αν χρησιμοποιήσουν το ναυπηγικό πρόγραμμα του ΠΝ σαν εφαλτήριο για διεθνείς πωλήσεις, αυτό θα ήταν το μόνο που θα έφερνε αειφορία.
Οι αρχικές πληροφορίες αφορούσαν την κατασκευή των φρεγατών MMSC που προτείνει η Lockheed Martin στα Ναυπηγεία της Σύρου. Η προσέγγιση όμως Lockheed Martin και ΟΝΕΧ δεν έχει επιβεβαιωθεί, και αυτός μάλλον είναι ο λόγος που η ΟΝΕΧ βρήκε ένα νέο εταίρο, τα ISRAEL SHIPYARDS LTD. (ISL) που προσφέρουν την ελαφριά κορβέτα Sa’ar 72. H Sa’ar 72 είναι η βάση της κορβέτας ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, που είναι -μάλλον, γιατί δεν έχουμε πολλές άλλες πληροφορίες- η πρόταση της ΟΝΕΧ-ISL στο ΠΝ αλλά και στη διεθνή αγορά.
Η κορβέτα Sa’ar 72 έχει ουσιαστικά το εκτόπισμα μιας μεγάλης πυραυλακάτου, αλλά από πλευράς εκτοπίσματος μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ελαφριά κορβέτα. Άλλωστε, φέρει ελικόπτερο (5 κι όχι 10 φυσικά τόνων) και ελικοδρόμιο, αλλά και δυνατότητες ASW (σόναρ και τορπίλες κατά υποβρυχίων), συνεπώς πυραυλάκατο δεν τη λες. Είναι μια πολύ καλά εξοπλισμένη κορβέτα, με καθαρά “ισραηλινή” φιλοσοφία. Και εννοούμε, οπλισμένη σαν “αστακός”.
Έχουμε γράψει παλαιότερα, σε ανύποπτο χρόνο πως οι πυραυλάκατοι δεν έχουν πλέον θέση σε ένα σύγχρονο πόλεμο, ειδικά στο Αιγαίο. Χρειάζονται ελαφρώς μεγαλύτερα πλοία, που θα μπορούν να φέρουν επανδρωμένο ή μη ελικόπτερο, και αντιαεροπορικούς πυραύλους επιπέδου ESSM Block 2 ή αντίστοιχους. Τέτοια πλοία μπορούν να εκτελέσουν τις αποστολές που σήμερα εκτελούν φρεγάτες, με κλάσμα του κόστους χρήσης, και ελάχιστο προσωπικό.
Αργά ή γρήγορα, οι τελευταίες Combattante πρέπει να αποσυρθούν, έστω λόγω γήρατος. Το ΠΝ δεν μπορεί να συνεχίσει να στέλνει στην πρώτη γραμμή πλοία χωρίς αντιαεροπορική και ανθυποβρυχιακή άμυνα, έστω και περιορισμένη. Η εμπειρία των Super Vita είναι πολύ θετική, και το ΠΝ ήδη κάνει χρήση τους σαν κορβέτες, χωρίς όμως βέβαια να είναι. Στην πραγματικότητα, χρειάζεται μικρές κορβέτες. Εκεί ακριβώς θέλει να εστιάσει η ελληνο-ισραηλινή πρόταση.
Η Sa’ar 72 μπορεί να αμυνθεί εναντίον αεροσκαφών με πυραύλους Barak 8, οι οποίοι θεωρούνται εξαιρετικά ικανοί, αν και έχουν μπει σε υπηρεσία μόνο από λίγες χώρες στον κόσμο (Ισραήλ, Αζερμπαϊτζάν και Ινδία). Εντούτοις, η διπλή δυνατότητα ενεργής καθοδήγησης (IR/RF) τους κάνει εξαιρετικούς απέναντι σε αντίμετρα, επιθέσεις κορεσμού, ενώ έχουν μικρό βάρος και καταλαμβάνουν πολύ μικρό όγκο. Χρειάζονται δεδομένα από ένα ικανό 3D ραντάρ, και απλά ανανεώνουν τα δεδομένα στόχου όσο είναι σε πτήση, μέχρι να εγκλωβίσουν το αεροσκάφος ή πύραυλο μόνοι τους. Στην περίπτωση της ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ προτείνεται το IAI Elta EL/M-2258 Advanced Lightweight Phased Array (ALPHA)..
To ενδιαφέρον είναι πως οι κινητήρες είναι diesel της MTU, (2?MTU 16V1163M94) και επιτρέπουν ταχύτητες άνω των 30 κόμβων και ακτίνα δράσης 5000 ναυτικά μίλια. Όλα αυτά είναι βελτιωμένα σε σχέση με τα “νούμερα” της Sa’ar 72, και προφανώς ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ είναι μια ανώτερη και βελτιωμένη σχεδίαση. Το πλήρωμα είναι μόλις 45 στελεχών, ενώ μπορούν να μεταφερθούν και 20 επιπλέον άτομα (Ειδικές Δυνάμει
Δυστυχώς δεν έχουμε μέχρι σήμερα δεδομένα για το κόστος κατασκευής των πλοίων, αλλά θεωρούμε με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα πως θα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικά, και σίγουρα δεν θα ξεπερνούν τα κόστη που έχει πληρώσει το ΠΝ για κάθε ένα από τα πλοία κλάσης “Ρουσσέν”. Μέχρι όμως να έχουμε κάποια επίσημη πληροφόρηση από την εταιρεία, θέλουμε να αποφύγουμε τις υποθέσεις.
Τώρα, το πλοίο το θεωρούμε ιδανικό για το ΠΝ, κι όχι μόνο, καθώς θα μπορούσε να κάνει μια εξαιρετική διεθνή πορεία. Είναι αυτό που εδώ και καιρό έχουμε γράψει πως χρειάζεται το Ναυτικό μας στη θέση των πυραυλακάτων. Χρειάζεται πλοία χαμηλού κόστους χρήσης και κτήσης, που θα μπορούν να κάνουν τα πάντα, αλλά το κυριότερο, να μπορούν και να αυτοπροστατευθούν. Αν αύριο οι Super Vita αντιμετωπίσουν τα 214ΤΝ, τι θα γίνει;
Βέβαια, καθώς πρόκειται για ισραηλινή σχεδίαση, με ισραηλινά όπλα και συστήματα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε FMS. Ελπίζουμε όμως πως η δραστήρια ΟΝΕΧ, θα καταφέρει να φέρει αμερικανική χρηματοδότηση με κάποιον τρόπο. Απλά, η εταιρεία ίσως “ποντάρει” στο χαμηλό κόστος των πλοίων, καθώς με το κόστος μιας φρεγάτας μπορεί κάποιος να αγοράσει αρκετά ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ.
Φυσικά δεν πρέπει να περιμένουμε δυνατότητα φιλοξενίας ελικοπτέρου 10 τόνων (MH-60R), αλλά σίγουρα δεν θα υπήρχε πρόβλημα για κάποιο Airbus VSR700 ή αντίστοιχο UAS. Το θέμα είναι πως με κάποιο μικρό ευέλικτο σόναρ και τις τορπίλες Mk46 μπορεί να αυτοπροστατευθεί από υποβρύχια, ή έστω να μην είναι “sitting duck” για αυτά.