Η λέξη "σεβασμός", μάλλον είναι άγνωστη για κάποιους που θεωρούν ότι η κάθε σπιθαμή αυτής της πόλης τους ανήκει...ή καλύτερα τους βολεύει.

Φεύγεις απ το σπίτι με τα πόδια και θες να περπατήσεις μέσα στην πόλη. Ξεκινάς και το πρώτο που βλέπεις είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια. Το δεύτερο που βλέπεις είναι σε μονόδρομους αυτοκίνητα να τρέχουν. Το τρίτο σε πολυσύχναστους δρόμους να βλέπεις αυτοκίνητα παρκαρισμένα πάνω στο πεζοδρόμιο, δίπλα του άλλο παρκαρισμένο και δίπλα ακριβώς τρίτο αυτοκίνητο επίσης παρκαρισμένο και όπου δεν υπάρχει αυτοκίνητο να υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα. Το τέταρτο που συναντάς εξίσου συχνά μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια είτε να τρέχουν είτε να είναι παρκαρισμένα.

Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος για την αποσυμφόρηση των πεζοδρομίων, των δρόμων και των πεζόδρομων από την όλη κατάσταση που υπάρχει και δεν ξέρω αν στα μαθήματα για τον ΚΟΚ υπάρχει κάπου η φράση «Όχι τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια πάνω σε πεζοδρόμια».

Γιατί απαιτούμε να λεγόμαστε άνθρωποι ευαίσθητοι σε θέματα κοινωνικά που δεν σεβόμαστε ούτε τους πεζούς, ούτε τους ποδηλάτες, ούτε τους ανθρώπους που κινούνται με κάποιο αναπηρικό βοήθημα; Γιατί να βρίζουμε όλη μέρα ένα σπάνιο είδος ζώου, το γαϊδούρι, επειδή πάνω σε κουβέντα τότε μόνο μας πιάνει η ντροπή; Γιατί πάντα να έχουμε έναν μπάτσο πάνω από το κεφάλι μας για να είμαστε εμείς άνθρωποι; Γιατί να γινόμαστε εμείς μπάτσοι και να παίζουμε το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι»; Μήπως να σοβαρευτούμε λίγο «κύριε» οδηγέ;